Recensie De weg

Dit boek begon ik te lezen meteen na ‘1984’ van Orwell. Dat was geen goede keuze, na een twintigtal bladzijdes heb ik het weggelegd. Te somber, teveel grijs, grauw, kou en as. Ik kon er niet goed tegen.
Nu, bij de tweede poging bleef het natuurlijk deprimerend maar maakte het desondanks een verpletterende indruk en greep het me totaal bij de keel.
Wat er gebeurd is waardoor de wereld kaal, grijs en grauw is geworden, daar kom je niet achter. Wel dat het al vele jaren geleden is. De vader denkt op een nacht: ‘Op deze weg zijn er geen godvruchtigen. Ze zijn verdwenen, ik ben alleen achtergelaten en ze hebben de wereld meegenomen’.
De gesprekken tussen vader en zoon, hoe wanhopig en triest ook, zijn van een ontroerende schoonheid. De vader altijd op zoek naar iets eetbaars, naar water, kleding, dekens en het jongetje, angstig maar altijd bereid om de enkele andere levende wezens die ze zien, te helpen.
‘Ik maak me zorgen over dat jongetje.
Weet ik. Maar het komt wel goed met hem.
We moeten hem gaan halen, papa. We zouden hem kunnen gaan halen en met ons mee laten gaan. We zouden hem kunnen meenemen en die hond ook. Die hond zou iets te eten kunnen vangen.
Dat kunnen we niet doen.
Dan geef ik dat jongetje de helft van mijn eten.
Hou op. Dat kunnen we niet doen.
Hij huilde weer. Hoe moet het nou met dat jongetje? Snikte hij. Hoe moet het nou met dat kleine jongetje?’

Uiteindelijk bleek gelukkig niet het hele boek alleen maar grijs en grauw en zie je vader en zoon ook genieten van het eten van morieljes, van een blik peren, een huis met een compleet ingerichte schuilkelder, een kopje koffie, een bad wat ze in een verlaten huis vinden en naast het huis een waterput. Je krijgt enorme bewondering voor hun inventiviteit. En enorme bewondering voor hoe de vader met zijn zoontje omgaat. Beschermend, eerlijk, moedig en altijd proberend positief te blijven.
‘Er zijn nog meer goede mensen. Dat heb jij gezegd.
Ja
Waar zijn die dan?
Ze verschuilen zich.
Voor wie verschuilen ze zich?
Voor elkaar.
Zijn het er veel?
Dat weten we niet.
Maar ze zijn er wel.
Ze zijn er wel. Ja
Is dat waar?
Ja Dat is waar.
Maar het zou ook niet waar kunnen zijn.
Ik denk dat het waar is.
Oké.
Je gelooft me niet.
Ik geloof je wel
Oké.
Ik geloof je altijd.
Volgens mij niet.
Jawel. Wel waar. Ik moet wel'