Recensie Kafka op het strand

Toen ik voor het eerst over dit boek hoorde, dacht ik niet dat het iets voor me zou zijn: pratende katten, vissen die uit de lucht vallen. Maar het is echt Geweldig! Met wel 10 uitroeptekens.
Kafka, Nakata, Õshima, Hoshino en de Kõmura bibliotheek hebben me perplex achtergelaten. Vol met indrukken, vragen en een boek vol stickertjes bij passages waarvan ik hoop dat ze me bijblijven.

Er zijn 2 hoofdverhaallijnen, 1 met Kafka, 1 met Nakata maar met gigaveel zijpaden, zijfiguren, literaire verwijzingen, mysterieuze gebeurtenissen en soms gruwelijkheden.
Een greep uit wat er zoal in voorkomt:
een moord, een liefdesverhaal, hevige bliksem, een andere wereld te openen door een sluitsteen, een mysterieus woud,soldaten, personen met een halve schaduw.
Daarbij leest het als een trein, en er zit van alles in: humor, spanning, een queeste, bespiegelingen, wijsheden.
Kortom: Lezen dat boek

Tot slot 2 voorbeelden:
Het fantastische taalgebruik van Nakata:
Hij zegt over zichzelf: Nakata is niet alleen dom, hij is helemaal leeg. Dat beseft hij nu pas. Nakata is als een bibliotheek zonder één enkel boek. Vroeger niet. Vroeger waren er wél boeken in Nakata. .....Maar op een dag gebeurde er iets, en zo is Nakata een leeg vat geworden Is iemand die dit zegt dom???

Õshima die fulmineert tegen holle mensen:
Homo's, lesbiennes, hetero's feministen, fascisten, communisten, Hare Krishna's -het zal me een zorg zijn wat iemand is. Het kan me niet schelen onder welke vlag ze varen. Maar waar ik absoluut niet tegen kan zijn zijn de holle mensen.....degenen die de jeugdliefde van mevrouw Saeki hebben vermoord, waren zúlke mensen. Bekrompen, intolerante zielen zonder de minste verbeeldingskracht. Onverdraagzame politieke stellingen, abstract vocabulaire, gestolen idealen, onbuigzame systemen - dat zijn de dingen die me écht met angst vervullen
Uit mijn hart gegrepen, als ik het zelf zo zou kunnen verwoorden zou ik hetzelfde zeggen.