Recensie Norwegian wood

Een realistische, prachtige Murakami over de student Watanabe op weg naar volwassenheid en de vrouwen in zijn leven. Zijn liefde voor de labiele Naoko staat in feite zijn verdere geluk met een andere heel goede vriendin: Midori, in de weg.
De titel is prachtig gekozen, de tekst van de Beatle-song geeft inhoud en sfeer geweldig weer.
Bij teruglezen van gedeeltes van het boek ivm het maken van een soort van uittreksel (wat ik tegenwoordig vaak doe), viel me weer op hoe mooi het taalgebruik is. Bijv. "de relatie tussen Naoko en mij was niet zo simpel. Welbeschouwd was het van het begin af aan de grens tussen leven en dood die ons bond" en "de dood is niet het tegendeel van het leven, maar omgeeft ons tijdens ons leven voortdurend" en 'in mijn lichaam was iets verdwenen en dat bleef een pure holte zonder dat er iets voor in de plaats kwam".
Soms ook humoristisch: Wanneer Midori het leven vergelijkt met een koektrommel met lekkere en minder lekkere koekjes of het gesprek van Watanabe en Midori op een regenachtige dag als ze zich afvragen wat mieren eigenlijk doen op een regenachtige dag.
Ook mooie beschrijvingen van bijfiguren als de Marinier (Watanabe's kamergenoot), Nagasawa (goede vriend), zijn vriendin Hatsumi en Reiko (Naoko's huisgenoot en vriendin).
En ondanks het feit dat de dood een belangrijke rol speelt, is het absoluut geen triest boek.
Maar jullie moeten het allemaal zelf maar lezen.