Recensie Paper towns

Deze reactie bevat spoilers, selecteer de tekst om de spoilers te lezen.  Het tweede boek wat ik van deze jongerenauteur lees en het heeft wel wat overeenkomsten met 'Het grote Misschien' (z’n debuut). Een sterke vrouwelijke hoofdpersoon, die ervandoor gaat, een wat nerderige mannelijke hoofdpersoon , die haar gaat zoeken en de entourage van een Amerikaanse high-school.
Margo verdwijnt en Q(uentin) met z’n vrienden Ben en Radar gaan haar zoeken. De aanwijzingen die ze heeft achtergelaten, wijzen erop dat ze gevlucht is naar een ‘paper town’. Wat bedoelt ze daarmee, waar is die geheimzinnige wereld en wat hoopt ze daar te vinden? En leeft ze eigenlijk nog wel??
Na heel veel eigentijds zoekwerk, voornamelijk op Omnictionary (’n soort fictieve Wikipedia), vinden de vrienden steeds meer antwoorden.
Papertowns blijken copyrightvallen: niet-bestaande plaatsen bedacht door cartografen (en op kaarten gezet) als bescherming tegen schending van het copyright.

Dit boek had wel wat, het is niet altìjd boeiend , sommige delen verzanden wat in landerigheid, maar het hield me toch wel in de greep. Er zit spanning in, humor, filosofische gedachten en bespiegelingen, mooie beelden. Het taalgebruik, van Q’s ouders (beiden therapeut) is hilarisch: ‘zijn retorische beschuldigingen van passieve agressie niet impliciet passief-agressief’ en ‘elke keer dat Margo weerspannig is, lopen haar ouders ernstig narcistische letsel op’. Ook hoe ze met hun zoon omgaan is vrij bijzonder! Mooie beelden worden gebruikt van bijv. geknapte touwtjes, ballonnen en spiegelbeelden.
Eigenlijk 3+