Een aantrekkelijk thema, nog geen volwassen roman

"Een vrouw in verzet tegen Rome"
De Veleda voorspelling

Het thema van dit boek sprak mij op voorhand aan, voorspellingen, een geheime opdracht, een jonge priesteres afkomstig uit de aardse, geheimzinnige Germaanse cultuur met haar mystieke elementen tegenover het op wereldheerschappij uit zijnde Rome met zijn machtige legers, zijn forten, zijn slimme strategische denkers en een decadente wrede keizer.

Ik verwachtte er veel van omdat ik nog niet zo lang geleden met heel veel plezier " de koning van eens en ooit "van Terence White en "nevelen van Avalon" van Marion Bradley heb gelezen, ook boeken die zich eeuwen geleden afspelen en waarin op een meeslepende manier historische verhalen worden verteld.

Het boek van Chris Houtman is voor mij een minder geslaagd voorbeeld van historische fictie.
Het boek wil een roman zijn, gebaseerd op historische feiten met daardoorheen geweven het verhaal van de fictieve Germaanse Elfleda, maar het lijkt of Houtman geen echte keuze heeft kunnen maken uit al het voorhanden zijnde materiaal.
Historische tekstfragmenten in kaders en foto's worden verspreid door het boek opgenomen om de context te duiden, waardoor het boek soms meer aan een geschiedenislesboek doet denken dan aan een roman. Veel namen, van mensen en plaatsen, legioenen , forten en gebouwen, dat maakt dat het wel even duurt voor je echt in het verhaal komt. Een lijst met personages en een duidelijke kaart met historische plaatsnaamaanduidingen zouden voor mij wel een waardevolle aanvulling zijn geweest in plaats van de vele voetnoten.

Het boek is vlot geschreven in vaak korte hoofdstukken vanuit wisselende perspectieven van de personen en plaatsen waar het verhaal zich afspeelt.
Ondanks van tijd tot tijd boeiende stukken, zoals het bezoek aan de Veleda in het eerste deel van het boek en de levendige beschrijvingen van het stadsgewoel in Rome en het decadente hofleven, wordt het boek geen volwassen roman. De hoofdpersonen komen niet echt tot leven, het blijven vlakke karakters die in een rap tempo avonturen beleven in de Romeinse tijd.
Ook de stijl waarin het boek is geschreven draagt hieraan bij met zinnen en woorden als " Maar je blijft vanaf nu met je grijpgrage tengels van haar af Plinius! Deze jongedame gaat met mij mee..", " meiske", zinnen als "Elfleda snotterde al haar problemen eruit, terwijl Labeo haar als een beschermende grote broer vasthield" , en " ze vloog op de karavaan af om de monsters die deze arme slaven zo mishandelden op hun nummer te zetten" .
Ik kan mij ook niet voorstellen dat een jonge vrouw van 17 jaar, maagd nog, opgegroeid in een bos, ver van de wereld, zich een grijpgrage volwassen Romein van het lijf kan houden op de manier en met woorden zoals die in het boek wordt beschreven.

Ik heb niet het gevoel dat ik de persoon Elfleda echt heb leren kennen. Er is te weinig aandacht besteed aan wie zij is en waar zij vandaan komt om de belangrijke rol die Elfleda moet gaan spelen waar te maken.
Door het hele boek is zij stoer, "staat zij haar mannetje", rolt zij van de ene gebeurtenis in de andere, laat zij zich niets wijsmaken, en nemen mensen haar meteen in vertrouwen.
In het hele boek ligt de nadruk veel meer op aktie en avontuur, dan op de uitwerking van echte, gelaagde, personages.

Daardoor lijkt het boek geschreven voor jongere lezers in het kader van een eerste kennismaking met de geschiedenis van het Romeinse Rijk.
Maar voor mij schiet het boek als volwassen roman tekort, ondanks het aantrekkelijke thema van de jonge Friese priesteres die zich niet alleen staande moet zien te houden in een voor haar volkomen nieuwe en andere wereld maar hier ook nog een geheime opdracht moet vervullen.