Een psychologische thriller met fijnzinnig geportretteerde mensen, ik heb het met plezier gelezen

Recensie: Stina Jackson “De Zilverweg”
Het debuut van de Zweedse, in Amerika levende, Stina Jackson schept hoge verwachtingen. De Zilverweg won dit jaar niet alleen de Zweedse thrillerprijs Glasnyckeln, maar werd ook gekozen tot boek van de maand in de Sunday Times en stond op de shortlist van de Storytell Award. Niet zomaar een thriller dus, maar een boek dat hoge ogen gooit in meerdere genres.
Vader Lelle heeft 3 jaar geleden zijn dochter Lina bij een bushalte aan De Zilverweg afgezet, maar zij is nooit op haar bestemming aangekomen.
De Zilverweg loopt dwars door Lapland in het uiterste noorden van Zweden, een dunbevolkt, desolaat gebied aan de randen van de bewoonde wereld met uitgestrekte naaldbossen en moerassen. Het is een van de weinige plekken op aarde waar in de zomer de zon niet ondergaat.
De politie heeft de zaak allang opgegeven, maar vader Lelle blijft op zoek naar sporen van zijn dochter. Heel goed en overtuigend worden zijn nachtelijke zoektochten in de bossen langs op- en afritten van de Zilverweg beschreven. In het verblindende midzomerzonnachtelijke licht, lijkt hij te hallucineren, zijn dochter zit haast tastbaar naast hem. Het lijkt of zij hem leidt “Je moet mij vinden. Jij bent de enige die dat kan”. Hij heeft zichzelf steeds minder in de hand, hij verwaarloost zichzelf, slaapt en eet nauwelijks en zijn vrouw loopt bij hem weg.
De ervaringen van Lelle worden afgewisseld met het verhaal van de 17-jarige Meja die met haar wankelmoedige moeder Silje in deze tijd met de trein vanuit Stockholm naar Glimmersträsk komen om hun intrek te nemen bij de eenzame Törbjorn, een man die Silje via internet heeft leren kennen. Meja observeert de omstandigheden en mensen om zich heen met de vroege wijsheid van iemand die gewend is aan onveiligheid, zij voelt zich verantwoordelijk voor haar moeder en houdt haar in de gaten. Meja voelt zich niet thuis op de afgelegen plek waar Torbjörn blijkt te wonen, maar haar moeder is bereid om alles te accepteren, vol overgave stort Silje zich in een vooral seksuele relatie om Torbjörn aan zich te binden, maar het gaat steeds slechter met haar, zij stopt met haar medicijnen, drinkt teveel, loopt naakt rond en heeft weinig oog meer voor haar dochter.
Meja ziet die schimmige realiteit onder ogen en wil een andere toekomst voor zichzelf. Zij grijpt haar kansen als zij Carl-Johan en zijn broers ontmoet, jongens die met hun ouders op een grote boerderij diep in de bossen wonen en nooit naar school gegaan zijn. De familie heeft hun leven volledig zelfvoorzienend ingericht in de overtuiging dat de moderne tijd niet veel goeds in petto heeft en bereidt zich voor op de chaos van een oorlog of het einde der tijden. Zij trekt in bij deze familie omdat zij droomt van een echt thuis, met eten in de voorraadkast en ouders waar je je niet voor hoeft te schamen, ook al heeft zij hier en daar wat twijfels levert zij haar smartfoon in. De vraag is of zij in dit gezin vindt waar zij naar zoekt.
Dan besluit Meja om toch weer naar school te gaan en komt zij met Lelle in kontakt. En weer wordt er een meisje vermist..
Meer dan een “wie heeft het gedaan-verhaal”, is dit boek een psychologische thriller met fijnzinnig geportretteerde mensen. De gebeurtenissen ontwikkelen zich langzaam, Lelle blijft obsessief zoeken naar zijn dochter en Meja zoekt een thuis, geleidelijk neemt de suspense toe. Iedereen heeft iets te verbergen. Het desolate landschap en de sfeer met de haast bedwelmende middernachtzon zijn zo intens beschreven dat zij ook tot een personage worden. De Zilverweg is een thriller met een voortdurende, onderhuidse dreiging die in het laatste deel van het verhaal tot een verrassende ontknoping komt.
Een boeiend debuut in een prettige schrijfstijl, ik moest een beetje denken aan de boeken van Karin Fossum, die komt ook zo dicht bij haar personages, mooi!

Marianne Delmee, 19 november 2019
#hebbanbuzz #degeusuitgeverij