Een gemiste kans

Peter Buwalda kan goed schrijven. Zijn nieuwste boek 'Otmars Zonen' zit vol met bijzondere personen, vreemde situaties en mooie vondsten, die direct heldere beelden oproepen, zoals de rit in de sneeuwschuiver (zie het boek). Maar wat is nu de rode draad in het verhaal? Waar is de diepgang? Zit die in het beeld dat iets nooit helemaal zwart of wit is, in de diffuse overgang tussen de seksen? En wat met alle open eindjes, zoals het verloren gegane derde deel van een sonate van Beethoven? Het boek komt zo op mij over als los zand. Een gemiste kans: het hadden met gemak 5 sterren kunnen zijn.