Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Hoop hield haar op de been

Marianne 30 april 2017
Sara en Liv van Suzan Hilhorst is een aangrijpend, autobiografisch boek over haar twee dochtertjes, die allebei slechts een paar weken geleefd hebben.
Als Suzan op vakantie is in Nicaragua ontmoet zij de Zweed Jens en na twee jaar naar elkaar heen en weer gereisd te hebben, verhuist Jens naar Nederland. Zij krijgen een zoontje, Nils. Enige jaren later krijgen zij een dochtertje, Sara. Bij de geboorte een gezond kind, maar na een paar weken wordt Sara ernstig ziek en wordt overgebracht naar het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam. Ondanks de ernst van de situatie blijft Suzan hopen dat Sara weer beter zal worden, deze hoop houdt haar op de been. Sara krijgt een aantal keer een hartstilstand, de artsen vechten voor haar leven. Helaas mag het niet baten en Sara overlijdt. Zij blijkt een zeldzame afwijking in een gen te hebben, die de hartproblemen veroorzaakt. Volgens de artsen is het een samenloop van omstandigheden en de kans op herhaling miniem, het heeft volgens hen geen erfelijke oorzaak.
Dan wordt Suzan weer zwanger van een dochter. Deze zwangerschap voelt volgens haar anders, beter. De kerngezonde dochter Liv wordt geboren.
Een paar weken later wordt Liv ziek, dezelfde problemen als bij Sara maar ernstiger, en ook Liv sterft.
Deze gebeurtenissen hebben, hoe kan het ook anders, een grote impact op het gezin.
Als aan Suzan gevraagd wordt hoeveel kinderen zij heeft, antwoordt zij zonder aarzelen dat ze drie kinderen heeft. Ondanks dat de meisjes gestorven zijn, ze zullen voor haar altijd leven.

Sara en Liv is geschreven vanuit het perspectief van Suzan, hoe zij die periode beleefd heeft. De blijdschap en liefde bij de geboorte van Sara, de angst toen zij ziek werd. Leven in een roes tussen hoop en vrees. En dan het verdriet bij het overlijden. Om hetzelfde nogmaals mee te maken bij Liv.
Daarnaast is er ook het perspectief van Sara (cursief gedrukt), waarin Suzan als het ware in het hoofd van Sara kruipt en heel mooi en ontroerend beschrijft hoe Sara alles beleeft. Hoe zij troost wil bieden aan haar ouders en na het overlijden van Liv naar haar op zoek gaat, vindt en bij de hand neemt.
De schrijfstijl van het boek is aangrijpend en als lezer voel je het verdriet van Suzan, mede doordat zij haar diepste gevoelens op een indrukwekkende manier weet te verwoorden. De stukken die vanuit Sara geschreven zijn, hebben een zekere lichtheid en bieden troost.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Marianne