Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Opgesloten

Marianne 23 september 2017
“Vergeet de meisjes” is een verhaal over vriendschap, liefde en relaties. Het gaat met name over de vriendschap tussen de schrijfster Iris Kouwenaar en haar huisgenote Kay.

De Amerikaanse journalist Fields, die een Nederlandse moeder heeft, wordt op pad gestuurd om Iris te interviewen naar aanleiding van het feit dat haar debuutroman Antidote twintig jaar eerder gepubliceerd werd en een enorm succes was. Antidote gaat over zeven personen en over elk van deze personen heeft zij later ook een boek geschreven, die geen van alle een succes werden.
Fields heeft Iris twintig jaar eerder op zien treden en was niet bepaald gecharmeerd van haar. Hij beschouwt zichzelf als een van de weinige personen die Antidote nooit gelezen hebben. Het is dan ook te begrijpen dat hij niet veel zin heeft naar Nederland te reizen voor een interview.
Kay voorkomt dat hij Iris ontmoet, Fields mag alleen met haar spreken. Is dat omdat Iris ziek is? Of heeft Kay andere redenen om Iris weg te houden van de wereld.
Fields dringt hun huis binnen en verstopt zich in een kast. Van daaruit observeert hij Iris en Kay en ziet de toewijding waarmee Kay Iris verzorgt.
Iris schrijft niet meer, maar vertelt steeds verhalen aan Kay. Het zijn verhalen over bijzondere vrouwen en zij worden tot in de kleinste details beschreven. De verhalen zijn vrij surrealistisch en hebben allemaal een filosofische, feministische ondertoon. Door de rust in de verhalen komt er ook rust tussen de vriendinnen. Fields ziet dit gebeuren, maar voelt dat er meer speelt. In de kast liggen dagboeken van Kay en hij leest deze. Hieruit begrijpt hij dat Kay minder liefdevol over Iris denkt dan ze doet voorkomen.
Als Fields eindelijk snapt wat er echt aan de hand is, overtuigt hij Iris dat ze weg moet. Kay kan haar echter niet loslaten.

“Vergeet de meisjes” is onderhoudend en vlot geschreven. Van de drie hoofdpersonen is vooral Iris prachtig neergezet. Iris en Kay leer je goed kennen, van Fields is dat minder het geval.
Het boek geeft een goed beeld wat vriendschap, relaties en (platonische) liefde kunnen betekenen, maar ook het obsessieve dat een rol kan spelen. Iris en Kay inspireren elkaar door de verhalen van Iris en de verzorging die Kay geeft.
Het verhaal is niet steeds echt geloofwaardig, toch is het leuk om te lezen door de verhalen van Iris.

Alma Mathijsen werd in 1984 in Amsterdam geboren en is schrijver en beeldend kunstenaar. Haar eerste publicaties waren voor de jongerenwebsite Spunk.nl op achttienjarige leeftijd. Voor het Parool schreef zij samen met Fanny (columnistenduo Fanny en Alma). Naast twee eerdere boeken, “Alles is Carmen” en “De grote goede dingen” schreef Alma zes toneelstukken en een verhalenbundel.
Zij studeerde Creative Writing aan het Pratt Institute in New York en in 2011 studeerde ze af aan de Gerrit Rietveld Academie, afdeling Beeld & Taal.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Marianne