Maar... Ginny Moon heeft gelijk!

Ginny Moon heeft gelijk gaat over Ginny. Ginny is 14 jaar en heeft autisme. Ze is uit huis geplaatst en nu woont ze ondertussen bij haar 3e pleeggezin. Daar voelt ze zich eindelijk een beetje thuis. Maar het grote probleem waar Ginny mee loopt, is dat haar babypop nog bij haar biologische moeder Gloria is en Ginny vraagt zich af of Gloria wel goed voor haar babypop zorgt. Maar doordat Ginny al 5 jaar geen contact heeft gehad met Gloria weet ze dus niet of het goed gaat. Gloria kon namelijk helemaal niet goed voor Ginny en haar babypop zorgen. Ze gaf ze niet genoeg te eten en ze was drugsverslaafd. Daarnaast nam ze ook nog eens foute mannen naar huis. Daarom probeert Ginny op alle mogelijke manieren contact te zoeken met haar biologische moeder, want ze moet haar babypop ophalen om voor haar te zorgen.

In het boek worden vaak de gedachten van Ginny weergegeven. Ginny doet niet aan beeldspraak en neemt alles letterlijk dat je zegt. Als er 2 vragen achter elkaar aan haar gesteld worden, dan weet ze niet meer op welke vraag ze nu moet antwoorden. Dit vond ik erg mooi en realistisch beschreven.

Van alle volwassenen in dit boek werd ik niet vrolijk. Niemand leek echt moeite te doen om Ginny's kant van het verhaal te horen en ze probeerden haar vooral nieuwe regels aan te leren. Er was bijna niemand die echt geduld had met Ginny en dat irriteerde mij. Wat mij nog het meest tegenstond was (view spoiler)

Dit verhaal leest ontzettend vlot en zit heel erg goed in elkaar. Je kunt merken dat de schrijver zelf ervaring heeft met autistische adoptiekinderen en deze ervaring heeft hij goed verwerkt in het verhaal. Maar dit boek gaf me ook een naar gevoel. Ginny werd namelijk maar heel soms begrepen en er werd vooral heel naar tegen haar gedaan. Daarom maar 3 sterren.

Maar... Ginny Moon heeft gelijk!