Vier levens onder een vergrootglas

Vier vrouwen, ze zijn al vriendinnen sinds de middelbare school, gaan één keer per jaar met elkaar op vakantie. Dit jaar schrijven ze allen een geheim op, dat de anderen niet kennen. Maar ipv vier enveloppen, zijn het er vijf. En die vijfde staat vol haat. Wie is de schrijfster?

In een soort who-donnit verhaal krijgen we dmv van verhalen van Joni over wat er is gebeurd, een idee over het leven van de vier vrouwen. Langzaamaan gaat het verhaal naar een climax, want de vijfde brief is nog maar het topje van de ijsberg...

Nicola Moriarty is de derde in de familie van schrijfster, en kan zich zeker meten met haar zusters. Het is een herkenbaar verhaal. Vier personages die bij elkaar zijn sinds de middelbare school, maar wel totaal verschillende karakters.
De vriendschap is gebleven, maar de omgang is sterk veranderd, er kwamen vriendjes en die werden echtgenoten, er kwamen kinderen of juist niet, en ook de nodige problemen. Ieder voor zich leefde zijn eigen leven.
Het dat terug gaan naar een moment waarbij ze weer op elkaar aangewezen zijn kan dan heftig zijn. Daarbij blijkt ook nog dat ze elkaar niet zo goed kennen. Want wie heeft welke brief geschreven, en van wie komt DE brief?
Ineens krijgt wantrouwen de overhand.

De wijze waarop alles uiteen wordt gezet is origineel, Joni die te biecht gaat bij een priester die wel een enorm geduld heeft, zorgt voor een komische noot in het verhaal.
Maatschappelijke thema’s worden niet geschuwd en door het verhaal verweven. Vier levens onder een vergrootglas, om maar weer eens duidelijk te maken dat niet alles aan de buitenkant zichtbaar is.