Een geheim dat begon in Parijs in oorlogstijd

Rachel Hore is een Engelse schrijfster en woont in Norfolk. Niet zo raar dus dat Norfolk ook een rol speelt in haar boeken.

Ook in Een week in Parijs begint het verhaal in Norfolk. Na een korte proloog over een meisje in een weeshuis, maken we kennis met Fay. Fay weet niet beter dan dat ze altijd in Engeland heeft gewoond, eerst in Londen, later in Norfolk. Maar wanneer ze met een schoolreisje naar Parijs gaat, komen er herinneringen boven die dus niet van haar kunnen zijn. Wat is er aan de hand?
Haar moeder weigert te praten over het verleden en Fay laat het erbij, tot ze een paar jaar later opnieuw de kans heeft om naar Parijs te gaan als concert violiste.
Haar moeder is met een depressie opgenomen in een verpleeghuis en wijst haar een kist. Daarin vind Fay een adres in Parijs en ze besluit tussen de concerten door op zoek te gaan naar haar eigen verleden.

Een boek met twee tijdlijnen. De tijd in het ‘nu’ speelt in 1962 gedurende 1 week in Parijs, plus wat tijd ervoor en erna. De belangrijkste gebeurtenissen spelen in het verleden tussen 1938 en 1945 in Parijs. Een vrouw die Fay via het klooster heeft weten op te sporen verteld Fay wat er is gebeurd. Het is het verhaal van de Engelse Kitty Knox en haar Amerikaanse man Eugene Knox. Hun levens tijdens de periode van oorlog in Parijs geven een goed beeld van hoe het leven was. Strijd om te overleden, maar ook de strijd om anderen te redden. Het is spannend, want er is iets gebeurd wat Fay niet mocht weten, wat is er voor haar verborgen gehouden?

Het verhaal heeft de juiste opbouw doordat het verhaal in delen wordt verteld. Tussendoor zijn de periodes in 1962 luchtiger als tegengewicht. Fay doet haar concerten en wordt verliefd op Adam, die ook weer een eigen agenda heeft.
Dat de schrijfster neemt in haar verhaal ook nog de onafhankelijkheids protesten van de Algerijnen in 1962 in Parijs, mee in dit boek. Het is als vergelijking dat de Fransen zelf werden overheerst door de Duitsers en vrij wilden zijn, en tegelijkertijd Algerije als kolonie niet wilde loslaten, met een bloederige strijd tot gevolg. Het is helaas een toevoeging aan het boek wat niet helemaal uit de verf komt, daarvoor is het tekort, het is er een beetje tussenin gepropt en voegt niets toe aan het boek.

Maar over het geheel genomen is boek goed geschreven, met een goed uitgewerkte verhaallijn in het verleden, wat boeit van begin tot einde.