Lezersrecensie
Indrukwekkend
Nicolas woont samen met zijn vader en moeder en er is een broertje of zusje op komst. Maar de toekomst is onzeker als er een zwart gat op weg is naar de aarde en die de aarde zal opslokken. Vanaf dat moment veranderd alles. Scholen gaan dicht, water en drinken worden schaars, plunderingen en vechtpartijen zijn aan de orde van de dag. De vader van Nicolas is hele dagen weg op zoek naar eten. De moeder van Nicolas belandt in een depressie nadat Emma is geboren, wat betekent dat de zorg ineens op Nicolas terecht komt. Nicolas heeft het moeilijk. Liever gaat hij eropuit met zijn vriendje Joachim. Ze proberen superhelden te worden, om dan wereld te redden, net als de Adelaar uit Nicolas zijn stripboeken. Helaas blijkt vliegen niet mogelijk en zo verliest Nicolas ook zijn beste vriend. Nicolas heeft al een verleden met zelfmutilatie en grijpt daar weer naar terug met ernstige gevolgen. De enige waar hij nog terecht kan is zijn overbuurmeisje Katja, eens zijn oppas. Die is ook zwanger en is uitgerekend vlak voor de komst van zwarte gat.
Gezien vanuit het perspectief van Nicolas zien we de wereld en de mensen veranderen. Ook Nicolas veranderd zelf. Hij moet wel, want de grote mensen om hen heen kunnen nauwelijks voor zichzelf zorgen. Eekhout heeft het realistisch weten te houden, daar waar een boek verteld is vanuit een kind kunnen gedachten en woorden worden gebruikt die niet passen bij een kind.
Het feit dat het ook alleen Nicolas zijn visie is zorgt voor een eenzijdig beeld. Dat maakt het beklemmend en angstaanjagend. Want wat is nog echt en wat komt uit deze kinderlijke visie voort. Maar het zwarte gat komt en de wereld zal ten onder gaan. Het open einde is er vrij plotseling, wat er dan gebeurd mag zelf worden ingevuld.
Het is een boek dat indrukwekkend is. De wereld zien eindigen door de ogen van een kind, het uiteenvallen van een gezin, maar ook dat van de samenleving. Het wereldje van Nicolas is niet zo groot, maar er zijn mensen die hem helpen en opvangen.
De wereld ten onder zien gaan is geen mooi beeld, Nicolas en het verdwijning van de wereld is dan ook geen vrolijk boek, maar het brengt wel een realistisch beeld van hoe het zou kunnen gaan.
Gezien vanuit het perspectief van Nicolas zien we de wereld en de mensen veranderen. Ook Nicolas veranderd zelf. Hij moet wel, want de grote mensen om hen heen kunnen nauwelijks voor zichzelf zorgen. Eekhout heeft het realistisch weten te houden, daar waar een boek verteld is vanuit een kind kunnen gedachten en woorden worden gebruikt die niet passen bij een kind.
Het feit dat het ook alleen Nicolas zijn visie is zorgt voor een eenzijdig beeld. Dat maakt het beklemmend en angstaanjagend. Want wat is nog echt en wat komt uit deze kinderlijke visie voort. Maar het zwarte gat komt en de wereld zal ten onder gaan. Het open einde is er vrij plotseling, wat er dan gebeurd mag zelf worden ingevuld.
Het is een boek dat indrukwekkend is. De wereld zien eindigen door de ogen van een kind, het uiteenvallen van een gezin, maar ook dat van de samenleving. Het wereldje van Nicolas is niet zo groot, maar er zijn mensen die hem helpen en opvangen.
De wereld ten onder zien gaan is geen mooi beeld, Nicolas en het verdwijning van de wereld is dan ook geen vrolijk boek, maar het brengt wel een realistisch beeld van hoe het zou kunnen gaan.
1
Reageer op deze recensie