Een verhaal dat je raakt, een verhaal dat je tot nadenken zet

De Goldbergvariaties van Bach, het begin en het einde zijn hetzelfde, ertussen in gebeurt veel en is steeds anders. Het is niet zo gek dat Julie Cohen dit boek begint met een verwijzing naar dit muziek stuk. Het speelt een belangrijke rol in het leven van de hoofdpersonen, maar het past ook heel goed bij het boek.

In Samen maken we kennis met Robbie en Emily. Het begint gelijk met een keuze die Robbie maakt. Hij vertrekt. Vanaf dat moment gaat het verhaal steeds terug in de tijd. Met elk hoofdstuk een aantal jaren terug. Beetje bij beetje krijg je als lezer informatie over wat er in het verleden is gebeurd en waarom Robbie en Emily doen wat ze doen. Alles draait om keuzes en hoe ga je daarmee om. Maar waar zijn die keuzes op gebaseerd, welke waarheden worden niet verteld?

Het is een knappe wijze van schrijven. Want het klopt, van het begin tot het einde, of moeten we zeggen van het einde tot het begin. Het is zo goed gedaan dat nergens teveel wordt weggegeven. De lezer wordt steeds opgezadeld met vragen, welke in nieuwe hoofdstukken worden beantwoord. In het begin is het lastig, je aandacht mag niet verslappen, aantekeningen maken met jaartallen helpt om de volgorde te begrijpen.

Een boek met morele dilemma’s, wat zou je doen als… Dan blijkt ook dat een keuze niet zo eenvoudig is te maken en dat er grote gevolgen kunnen zijn.
Het is een verhaal waaruit een grote liefde spreekt tussen Emily en Robbie. Als lezer ga je van deze mensen houden. Je wenst ze het beste en je verlangd naar het laatste hoofdstuk, terug naar het begin.

Een verhaal dat je raakt, een verhaal dat je tot nadenken zet en een boek dat je met een enorme tevreden zucht dichtslaat.