Wat als idealen en wanhoop botsen met noodzaak en geld verdienen?

Roel Janssen is een journalist/redacteur bij NRC en schrijver van non-fictie en spannende boeken. Hij houdt erg van zeezeilen en met zijn eigen boot overwintert hij al een aantal jaar op de Azoren. In 2007 won hij De Gouden Strop voor de tiende vrouw, prijs voor de beste Nederlandstalige misdaadroman.

De prachtige omslag met de scherp afstekende rode boot en de onheilspellende golven is ontworpen door Wil Immink Design Grafisch Ontwerpbureau. Zij maken onder andere omslagen voor Nora Roberts, Anthony Doerr, Tomas Ross, Claudia de Breij en Suzanne Vermeer. Hoe een boek er uitziet, is voor veel mensen belangrijk als teken om een boek op te pakken of te laten liggen.

Tessa Insinger, een zeilster/journaliste, helpt haar vriend fotograaf Mortimer Davies met het maken van een reportage over vluchtelingen die Europa willen bereiken. Ze varen rond de Griekse en Turkse eilanden om zo het verhaal in beeld te brengen. En dan vinden ze midden op zee een meisje, alleen in een bootje, ver weg van alles. Ze nemen haar aan boord en proberen haar verhaal te vertellen, haar familie op te sporen en haar verder te helpen. Dan komen ze achter de werkelijke intriges en complotten over hoe de EU de vluchtelingenstroom wil beheersen en al hun belangen wil veiligstellen.
Op hetzelfde moment komt een groep hooggeplaatste personen samen om plannen te smeden om de EU bij elkaar te houden. Ze zijn allen voormalig medewerkers van Europese instellingen en hebben vergaande ideeën over hoe zij hun doel gaan bereiken.
En we lezen over Soumaya al Maliki, het meisje dat wordt gered door Tessa en Mortimer. We volgen haar op haar reis als vluchtelinge door Europa - zonder paspoort, zonder geld, maar wel als zeer bekend persoon aangezien iedereen Mortimer's fotoreportage over haar op internet heeft gezien. Dit betekent dat veel mensen haar willen helpen, maar of ze allemaal goede bedoelingen hebben......

De wisselingen in het perspectief maken dat het verhaal uit alle oogpunten wordt belicht: de mensen die oprecht willen helpen, de mensen die dingen voor elkaar krijgen in de EU en de vluchtelingen zelf. Het schrijnende vanuit het oogpunt van de mensen die huis en haard verlaten en zich overgeven aan louche mensensmokkelaars komt goed naar voren hier. En ook welke belangen er op de achtergrond meespelen in de EU bij het urgente probleem van het oplossen van de komst van zoveel vluchtelingen. En dat de opvang en hulpverlening zwaar te kort schiet doordat er geen eenduidig beleid is en het toch een beetje een ver-van-mijn-bed-show is voor de meeste landen.
De personages zijn erg mooi neergezet. Tessa, de ietwat naïeve, idealistische zeilster. Mortimer, die de wereld veel meer ziet als een plek waar met complotten en slinkse achterkamerbijeenkomsten geld wordt verdiend en doelen worden bereikt. Soumaya, die gevlucht is uit haar land en in erbarmelijke omstandigheden moet zien te overleven, maar toch de moed erin houdt. De maffiabaas, mensensmokkelaar eh.... reisagent met het dunne laagje vernis dat zijn criminele werkzaamheden bedekt.

Er wordt een verhaal geschetst waarin met complotten en afspraken die soms het daglicht niet kunnen zien, geprobeerd wordt een bepaalde oplossing te bereiken. Misschien liggen die niet eens zo ver naast wat er nu werkelijk gebeurt. De schrijver heeft gedegen onderzoek gedaan en daarnaast tientallen jaren ervaring in hoe de politiek werkt.