Lezersrecensie
De verschillen tussen 1952 en 2016: Darby of Rose?
Fiona Davis is een Canadese die 10 jaar als actrice heeft gewerkt op Broadway en andere theaters voordat ze overstapte naar het schrijvers- en editorsvak. Ze woont al ruim 30 jaar in New York. Haar debuut The Dollhouse kwam uit in 2016. De Nederlandse vertaling De meisjes van Manhattan is in 2017 gepubliceerd. De prachtige chique omslag van een jongedame in een mooie jurk en met een parelketting om is gemaakt door Janine Jansen. Zij ontwerpt onder andere boekomslagen, brochures en huisstijlen. De vertaling is gemaakt door Harmien Robroch. Zij is een veel gevraagd vertaalster die bijvoorbeeld verantwoordelijk is voor de vertaling van Liar Liar (Klikspaan) van Matthew Arlidge.
We volgen twee verhaallijnen. In 2016 zien we Rose Lewin. Zij gaat samenwonen met haar vriend Griff in het monumentale appartementencomplex Barbizon en ze is pas beginnen met haar nieuwe baan bij de nieuwswebsite WordMerge. Ze moet een nieuw artikel schrijven met een verrassende insteek. Ze besluit te schrijven over het complex waar ze woont en het kleine aantal bewoners dat er al bijna vanaf het begin woont. En er gaan verhalen over een drama dat zich in het gebouw heeft afgespeeldtussen een tweetal bewoners. Ze is vastbesloten erachter te komen wat er precies is gebeurd.
Dan reizen we terug naar 1952 en maken we kennis met Darby McLaughlin, die als groentje vanuit Defiance, Ohio, een secretaresse opleiding gaat volgen bij het Katherine Gibbs College in New York. Ze komt te wonen in het Barbizon Logement voor Vrouwen. Ze komt op een verdieping met meisjes die model zijn bij het bureau van Eileen Ford. Ze voelt zich absoluut niet thuis in deze rare, grote stad. Dan sluit ze vriendschap met Esme, een kamermeisje, die haar meeneemt naar een jazzclub. Hier ontmoet ze Sam. Er gaat een wereld voor haar open.
Het Katherine Gibbs College is gestart in 1911 als opleidingsinstituut voor jongedames. Katherine Gibbs wilde meisjes opleiden voor functies in het bedrijfsleven, waar in die tijd absoluut geen vrouwen mochten werken. Er heersten zeer strenge etiquette regels over haardracht, kleding, gedrag, dus zo ongeveer over alles. Alle meisjes die slaagden als secretaresse kregen via de school een baan. Gedurende de jaren werden er meerdere opleidingen gegeven en mochten ook jongens naar deze school. In 2008 zijn 3 divisies overgegaan in het Sanford-Brown instituut. De rest is gesloten.
Het modellenbureau van Eileen Ford is begonnen in 1946 toen een zwangere Eileen als een soort secretaresse fungeerde voor haar collega modellen. Ze vroeg hier een maandelijks bedrag voor per model. Toen haar man Jerry van de oorlog terugkeerde, maakten ze er een echte 'agency' van. Ze waren zeer succesvol en hadden ook vestigingen in Europa. In 1995 nam hun dochter Katie het bedrijf over en in 2007 werd het verkocht aan Stone Tower Equity Partners.
Fiona weet feilloos de verschillende tijdlijnen te combineren tot een heerlijk verhaal, dat heel snel leest. Je wordt echt meegezogen in de belevenissen van Darby en Rose. Je voelt hun emoties en onzekerheden. De duidelijke verschillen in de tijdsgeest, maar toch ook de overeenkomsten. Vrouwen hebben nu veel meer keuzes en rechten. Maar toch heerst er nog steeds een bepaald imago waaraan ze zouden moeten voldoen. Als je trouwt, krijg je daarna kinderen en ga je minder werken of stoppen met werken. Gelukkig zijn er inmiddels genoeg vrouwen die niet aan dat beeld voldoen, maar de druk van de maatschappij kan zeer moeilijk te ontvluchten zijn. De meisjes van Katie Gibbs hadden wel een diploma, maar wachtten eigenlijk tot de ideale man voorbijkwam. Dan konden ze trouwen en hoefden/mochten ze niet meer werken.
Je maakt echt mee hoe Rose worstelt met de problemen in haar relatie. Ze ziet zichzelf veranderen van een onafhankelijke vrouw tot iemand die zichzelf wegcijfert voor haar vriend. En Darby heeft altijd te horen gekregen dat ze 'gewoon' is en totaal niet bijzonder. Dat als ze haar best doet op school ze een goede man zal trouwen. Bij beide vrouwen hebben de ontmoetingen met nieuwe mensen een mooi effect. Hun blik opent zich en ze leren meer over zichzelf en hun omgeving.
Eigenlijk is de stad New York de derde belangrijke persoon in het verhaal. De beschrijving van het deftige Barbizon, de luchtjes in de specerijenwinkel van meneer Kalai, de rokerige sfeer in jazzclub The Flatted Fifth, dat maakt zeer zeker ook de sfeer in het boek.
De meisjes van Manhattan is een heerlijke roman met een vleugje spanning en mystiek. Met prachtige personages die een mooie groei doormaken en net als ieder van ons hun goede en slechte kanten hebben. Sommigen hebben echt bestaan en anderen zijn gebaseerd op echte personen. Hetzelfde geldt voor de plaatsen in het boek. Dat geeft het verhaal zijn geloofwaardigheid.
We volgen twee verhaallijnen. In 2016 zien we Rose Lewin. Zij gaat samenwonen met haar vriend Griff in het monumentale appartementencomplex Barbizon en ze is pas beginnen met haar nieuwe baan bij de nieuwswebsite WordMerge. Ze moet een nieuw artikel schrijven met een verrassende insteek. Ze besluit te schrijven over het complex waar ze woont en het kleine aantal bewoners dat er al bijna vanaf het begin woont. En er gaan verhalen over een drama dat zich in het gebouw heeft afgespeeldtussen een tweetal bewoners. Ze is vastbesloten erachter te komen wat er precies is gebeurd.
Dan reizen we terug naar 1952 en maken we kennis met Darby McLaughlin, die als groentje vanuit Defiance, Ohio, een secretaresse opleiding gaat volgen bij het Katherine Gibbs College in New York. Ze komt te wonen in het Barbizon Logement voor Vrouwen. Ze komt op een verdieping met meisjes die model zijn bij het bureau van Eileen Ford. Ze voelt zich absoluut niet thuis in deze rare, grote stad. Dan sluit ze vriendschap met Esme, een kamermeisje, die haar meeneemt naar een jazzclub. Hier ontmoet ze Sam. Er gaat een wereld voor haar open.
Het Katherine Gibbs College is gestart in 1911 als opleidingsinstituut voor jongedames. Katherine Gibbs wilde meisjes opleiden voor functies in het bedrijfsleven, waar in die tijd absoluut geen vrouwen mochten werken. Er heersten zeer strenge etiquette regels over haardracht, kleding, gedrag, dus zo ongeveer over alles. Alle meisjes die slaagden als secretaresse kregen via de school een baan. Gedurende de jaren werden er meerdere opleidingen gegeven en mochten ook jongens naar deze school. In 2008 zijn 3 divisies overgegaan in het Sanford-Brown instituut. De rest is gesloten.
Het modellenbureau van Eileen Ford is begonnen in 1946 toen een zwangere Eileen als een soort secretaresse fungeerde voor haar collega modellen. Ze vroeg hier een maandelijks bedrag voor per model. Toen haar man Jerry van de oorlog terugkeerde, maakten ze er een echte 'agency' van. Ze waren zeer succesvol en hadden ook vestigingen in Europa. In 1995 nam hun dochter Katie het bedrijf over en in 2007 werd het verkocht aan Stone Tower Equity Partners.
Fiona weet feilloos de verschillende tijdlijnen te combineren tot een heerlijk verhaal, dat heel snel leest. Je wordt echt meegezogen in de belevenissen van Darby en Rose. Je voelt hun emoties en onzekerheden. De duidelijke verschillen in de tijdsgeest, maar toch ook de overeenkomsten. Vrouwen hebben nu veel meer keuzes en rechten. Maar toch heerst er nog steeds een bepaald imago waaraan ze zouden moeten voldoen. Als je trouwt, krijg je daarna kinderen en ga je minder werken of stoppen met werken. Gelukkig zijn er inmiddels genoeg vrouwen die niet aan dat beeld voldoen, maar de druk van de maatschappij kan zeer moeilijk te ontvluchten zijn. De meisjes van Katie Gibbs hadden wel een diploma, maar wachtten eigenlijk tot de ideale man voorbijkwam. Dan konden ze trouwen en hoefden/mochten ze niet meer werken.
Je maakt echt mee hoe Rose worstelt met de problemen in haar relatie. Ze ziet zichzelf veranderen van een onafhankelijke vrouw tot iemand die zichzelf wegcijfert voor haar vriend. En Darby heeft altijd te horen gekregen dat ze 'gewoon' is en totaal niet bijzonder. Dat als ze haar best doet op school ze een goede man zal trouwen. Bij beide vrouwen hebben de ontmoetingen met nieuwe mensen een mooi effect. Hun blik opent zich en ze leren meer over zichzelf en hun omgeving.
Eigenlijk is de stad New York de derde belangrijke persoon in het verhaal. De beschrijving van het deftige Barbizon, de luchtjes in de specerijenwinkel van meneer Kalai, de rokerige sfeer in jazzclub The Flatted Fifth, dat maakt zeer zeker ook de sfeer in het boek.
De meisjes van Manhattan is een heerlijke roman met een vleugje spanning en mystiek. Met prachtige personages die een mooie groei doormaken en net als ieder van ons hun goede en slechte kanten hebben. Sommigen hebben echt bestaan en anderen zijn gebaseerd op echte personen. Hetzelfde geldt voor de plaatsen in het boek. Dat geeft het verhaal zijn geloofwaardigheid.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Marije Ronteltap
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
