Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Groeiend onderbuikgevoel met te veel plotwendingen

Marije Ronteltap 28 oktober 2019
Met een nieuwe leesclub via Thrillzone lees ik het nieuwste boek van schrijfster Sandra J. Paul 'Kwijt'. Dit is mijn kennismaking met deze Vlaamse schrijfster. Ze schrijft YA en thrillers. Haar Engelstalige boeken brengt ze uit onder het pseudoniem Joanne Carlton. Haar eerste boeken waren de Eilanden-reeks waarmee ze in 2015 debuteerde.
Op de cover zien we een vrouw die langzaam verdwijnt. Loopt ze weg? Loopt de kijker weg? "Wat als je perfecte leven een leugen was?" Is de volgende trigger. Wiens perfecte leven? En wat is er gebeurd? Het ontwerp is van grafisch ontwerper Winnie Helsen. Zij maakt boekomslagen, flyers, illustraties, foto's, logo's en andere kunstwerken. Zij maakte ook de covers voor Azerty en de Eilanden-reeks.

In Kwijt lezen we over Jim Vermeersch. Jim wordt wakker in een vreemd bed met 3 katten en een bruine labrador. Hij begrijpt er niks van. Ze hebben helemaal geen huisdieren en het bed is ook helemaal zijn bed niet. Dan herkent hij ineens de kamer als de slaapkamer in zijn ouderlijk huis in België. Hoe is hij hier gekomen? Hij woont en werkt in Londen met zijn vrouw Iris en zijn 15-jarige zoon Vince! Het wordt vreemder en vreemder. Dan ziet hij de datum. Het is 9 augustus 2019. Het laatste wat hij zich herinnert is 9 augustus 2017. Hij is twee jaar kwijt. Wat is er met hem gebeurd en waarom herinnert hij zich niks meer?

Sandra beschrijft heel mooi de toenemende onzekerheid en angst in Jim. Hoe de kamer eruit ziet en de beschrijving van de dieren en de rest van het huis creëren de juiste sfeer. De slechte herinneringen aan zijn leven als kind in dat huis. Het groeiende gevoel van onbehagen wat we allemaal wel eens hebben ervaren. Het plaatje wordt langzaam compleet. Als lezer voel je ook echt die paniek. Hoe zouden wij reageren als ons dit overkwam? Net zo waarschijnlijk. Vooral het idee dat je 2 jaar kwijt bent en voor de anderen het leven wel is doorgegaan.

De hoofdstukken wisselen van perspectief en dat geeft een extra lading aan het verhaal. De lezer wordt meegenomen in de acties en gedachten van de andere personages. Zo kun je je een volledig beeld vormen van wat er in die 2 jaar en zelfs daarvoor gebeurd is. De schrijfster neemt ons mee in de diepste krochten van het menselijk handelen en stopt al die karakters in één boek. Overdaad? Misschien. De mensen in het boek zijn wel driedimensionaal met goede en slechte kanten. Oké, sommigen meer slechte dan goede kanten, maar toch..... Het is geen verhaal waarbij je op het puntje van je stoel zit, maar gedurende het lezen groeit je onderbuikgevoel, groeit je onbehagen. De plottwists waren een beetje te veel van het goede, maar alle lijntjes komen mooi samen aan het eind en laten de lezer achter met een unheimisch gevoel. Het laat ons zien waar mensen toe in staat kunnen zijn en hoe de menselijke geest werkt om ons te beschermen.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Marije Ronteltap