Ik of de rest

Gayle Forman wilde vroeger graag de zon worden. Ze is vooral bekend van haar YA boeken. Haar boek If I stay (als ik blijf) is ook verfilmd. Laat me gaan is haar eerste volwassenenboek.
De omslag is gemaakt door Annemarie van Pruyssen, grafisch ontwerper bij AMVP/GO uit Den Bosch. Zij maakt boekomslagen, posters en alle mogelijke reclame- en communicatieuitingen. Ze is een van de organisatoren van het evenement 500 Jeroenen, geïnspireerd door Jheronimus Bosch 500 jaar in Den Bosch.

Het verhaal draait om Maribeth Klein, redactrice bij Frap, een lifestyleblad. Daarnaast is ze moeder, organisator, secretaresse, kokkin, taxi, wasvrouw van haar gezin bestaande uit haar man Jason en hun tweeling Liv en Oscar. Op een avond, terwijl ze nog laat aan het werk is, krijgt ze een hartaanval. Ze ondergaat hiervoor een dubbele bypassoperatie en moet thuis aansterken. Helaas werkt de familie niet mee en krijgt ze niet de benodigde rust. Voordat ze ontploft, vertrekt ze halsoverkop met alleen een koffer en wat geld. Ze laat haar familie niet weten waar ze is.
Ze belandt in Pittsburgh, waar ze een appartement huurt en bevriend raakt met haar buren en haar nieuwe cardioloog Stephen. We leren dat haar moeder haar adoptiemoeder is, en ze hebben altijd een moeizame relatie gehad. Maribeth is nooit op zoek gegaan naar haar biologische familie, maar besluit dit nu te doen.

Je wordt direct meegenomen in het verhaal. Maribeth is een hardwerkende vrouw, die het moeilijk vindt haar grenzen aan te geven. Veel mensen zullen haar dilemma's herkennen. Ze voelt dat haar enige mogelijkheid om te ontsnappen om te kunnen herstellen, een vlucht weg van haar familie is. Langzaam kom je meer te weten over haar jeugd en haar relatie met haar moeder en haar man. Het ontbreekt duidelijk aan open en eerlijk met elkaar communiceren, waardoor ruis ontstaat. Maar wie herkent dat nu niet? Gedachten lezen kan nu eenmaal niemand, maar toch wordt het stiekem verwacht. In het verloop van het verhaal ontstaat er langzaam weer contact tussen Maribeth en Jason. Via e-mail sturen ze elkaar berichtjes en hierdoor komen ze nader tot elkaar dan ze in jaren geweest zijn. Er ontstaat wederzijds begrip en ze praten voor het eerst weer eerlijk over hun angsten en wensen. En we volgen Maribeth op haar zoektocht naar haar biologische familie.

Het verhaal is geschreven in een fijne, vlotte stijl die heerlijk leest! Alle karakters in het boek zijn echte personen met al hun emoties, geen tweedimensionale figuren. Een mooi commentaar geeft schrijfster Jodi Picoult: Weet je waar je naartoe gaat als je niet weet waar je vandaan komt?
Een reclame van een uitzendbureau omschreef het al: Het mooiste dat je kunt worden is jezelf. Maar dat is tevens ook het moeilijkste in deze maatschappij waar zoveel moet. Mensen moeten stevig in hun schoenen staan om zichzelf te zijn. Dit verhaal is hier een mooi voorbeeld van.