".. pas als je er middenin staat, zie je alles goed.

“… pas als je er midden in staat, zie je het goed….”
Helena Vaels, restaurateur, maakt als vriendendienst voor de pastoor in de kerk twee schilderijen schoon én eentje die er ook opeens hangt. Daarbij ontdekt zij iets spectaculairs, wat haar het leven kost! Bovendien is dat schilderij opeens ook nog verdwenen.
Een wervelend begin van een nieuw deel van de Liese Meerhout serie van Coppers. Je wordt direct het verhaal ingetrokken, wat is hier aan de hand?
Moord en verdwijning… dat is het ogenblik dat Liese het verhaal ‘instapt’. Zij werkt als chef Kunstcriminaliteit voor de Federale Politie.
De moord op Helena zet een reeks gewelddadigheden op gang. Maar de moorden lijken allemaal op zichzelf te staan en niets met elkaar te maken te hebben. Toch vermoedt Liese een verband. Na een maand hebben de onderzoeken nog niets opgeleverd. Liese die tijdelijk was uitgeleend aan de afdeling Crim wordt teruggeplaatst naar de afdeling Kunstcriminaliteit. Maar ze blijft volharden: er is een verband… hoe… ik weet het nog niet precies… er is een verband! Liese gaat op eigen houtje op onderzoek uit! De spanning wordt langzaam maar zeker opgebouwd en uitgewerkt.
Nieuwe personen die in het verhaal opduiken blijken vaak een plotwending te veroorzaken. Is dit weer een stapje dichterbij de oplossing? Is dit een dood spoor? Wordt Liese gemanipuleerd?
De personages worden levensecht neergezet, met al hun hebbelijkheden en onhebbelijkheden. Niet alleen de hebzucht van de hooggeplaatste ambtenaren, maar ook het leven van Liese zelf met haar vriend Simon, de antiquair. Of neem het leven van de ‘illegale’ huishoudster:
“… ze was alleenstaande moeder … had een van de moeilijkste beslissingen uit haar leven
genomen… haar dochtertje naar haar moeder … ik werd uitgebuit, maar verdiende toch geld
voor mama en mijn dochtertje (blz 260)
Wat zou ik doen, als ik half omkwam van de honger? Zou ik dan proberen Europa binnen te
komen? Ze wist het wel zeker!”(blz 263)
Lees ik hier ook niet de mening van de auteur, of mag je dat niet denken bij fictie?
De spanning wordt naar ht eind van het boek steeds sterker opgebouwd… je wilt maar één ding: LEZEN!
Het is een ware page-turner.. het staat garant voor uren leesplezier!