EEN INTENSE LEESERVARING.

De perfecte moeder van Esther Boek.
Jaren hebben van de leugen een waarheid gemaakt als een zachte deken, waarin het aangenaam toeven is.
Dit prachtige, indrukwekkende verhaal houdt je lang bezig. Het kruipt onder je huid en je voelt je getuige van wat deze twee vrouwen: Helena en Nelleke, moeten meemaken. Het boek aan de kant leggen … hooguit omdat de inhoud heftig is!
Het verhaal wordt vlot en leesbaar verteld in korte hoofdstukken, duidelijk is vermeld over wie het gaat en wanneer het speelt. Je moet als lezer even alert zijn, maar je weet meteen over wie het gaat.
Het begint als direct heftig:
“Sneeuw kruipt tussen Helena’s tenen, omsluit haar voeten en lijkt haar botten binnen
te dringen. Haar vingers kleuren blauw en zijn te stijf om nog te beven…” (blz 1)
Door moeder de vrieskou ingestuurd in haar nachthemdje! Straf, moeders slechte bui?
Je begint je als lezer wel af te vragen wat hier aan de hand is en je wordt eigenlijk direct het verhaal ingezogen.
Helena groeit op in een ‘perfect’ gezin met een ‘perfecte’ moeder…tenminste dat lijkt zo voor de buitenwereld. Inderdaad er zijn geen geldzorgen en moeder is altijd beschikbaar voor haar dochter, vader is voor zijn werk veel op reis. Maar … is moeder wel beschikbaar?
Moeder is opgegroeid in een ‘ongelukkig’ gezin. Die trauma’s probeert Ze te verwerken door drank! Behalve
“.. als papa thuis is, dan is mama veel liever, veel vrolijker…. Als papa thuis is, is mama
bijna de beste moeder die ze zou kunnen hebben..” (blz.13)
Moeder heeft een kwade dronk over zich en geregeld komt Helena met blauwe plekken op school. Wat een geluk dat juffrouw Van Dijk dat opmerkt:
“… Juf van Dijk zoekt woorden in Helena’s hoofd, die haar mond niet durft te spreken,
maar die haar hart steeds vaker wil vertellen…”
Juf gaat thuis gaat praten! Helena gaat tijdelijk naar een pleeggezin…
Helena wordt krachtig beschreven. Zij tolereert veel van moeder! Zij incasseert en blijft solidair met haar! Elke keer vergeeft ze haar!
Als moeder plotseling komt te overlijden stort haar wereld in.
Ook de jeugdjaren van Nelleke worden beschreven. Zij wil uit haar armoedige en liefdeloze milieu ontsnappen
“….de pop was de enige vriendin die Nelleke het meest vertrouwt, haar enige
vriendin..” (blz. 79)
Haar moeder gooit haar pop kapot! Achteloos, hardvochtig!
“… het lijkt of zwarte draden zich om haar heen draaien, strakker en strakker. Het
ontneemt en ze grijpt met haat hand naar haar keel…” (blz 80)
Het lukt en ze trouwt een rijke man. Maar dat dat een garantie is voor een gelukkig leven?
Nelleke wordt door haar schoonouders niet geaccepteerd. Zij twijfelt aan zichzelf, zij heeft geen zelfwaardering, geen zelfvertrouwen, niets!

De beide vrouwen worden in tijdsprongen beschreven. De relatie tussen beide is niet direct duidelijk, soms zit er een minieme vooruitwijzing in, pas op het moment dat er namen worden genoemd, begint de relatie te verhelderen.
Beide vrouwen mogen hun eigen verhaal vertellen en als je als lezer de jaartallen goed in de gaten houdt vind je parallellen, dezelfde data, ander perspectief. De verbroken cirkel sluit zich (?)

Het verhaal wordt vlot en levensecht neergezet. In prachtige taal zijn de emoties van de vrouwen beschreven.
“… In haar hoofd vliegen de woorden van haar vader als bromvliegen rond…” ( blz 291)
Zware beladen onderwerpen als drank, kindermisbruik, kindermishandeling, worden hier beschreven zonder ergens een oordeel te geven. De personen worden met respect neergezet. Je krijgt begrip voor ze, je zou ze willen helpen, je zou het kind willen beschermen…
“… Vergeven is de beste manier om het verleden los te laten…” (blz 297)