'Lees het traag, leg het weg, lees het weer'

Schrijft David van Reybrouck op de flap. Het boek is dan ook geen zinderende thriller of spannende roman, maar een opeenvolging van kleine verhaaltjes, gebeurtenissen met Alphonse als centrale figuur. Opgesplitst in dertig stukjes, de dagen, meandert het verhaal tussen de relatie van Alphonse en Kat, zijn klanten, zijn vrienden, familie, buur en andere ontmoetingen. Dit geschilderd op een achtergrond van de Westhoek, die plaats in Vlaanderen waar uitgestrekte landschappen, grijze luchten, kronkelende wegen en schijnbaar honderden kerkhoven je zowel confronteren met de eindigheid en nietigheid van ons bestaan, als met het voortdurend herhalen van de geschiedenis. Oorlog, loopgraven, vluchtelingen nu. Relaties, spanningen, elkaar pijn doen...het boek vertelt, gaat verder, keert terug. Door van op een afstand te observeren en te beschrijven, komt er geen kritiek op zoveel menselijke tekortkomingen, maar we kunnen de figuren begrijpen, er mededogen mee hebben. Het boek is mooi geschreven, soms poëtisch, met een perfecte spanningsboog tussen korte gebeurtenissen, filosofische overweging, geschiedenis, zowel de oorlog van '14-'18 als het actuele nieuws worden aangeraakt. Je kunt het wegleggen, ik deed het niet, het leest traag in je hoofd, als het beeld van een rode zonsondergang: mooi, poëtisch, dramatisch, snel voorbij en nog lang nazinderend. Prachtig boek.