Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

schoonheid

Marina 10 januari 2017
1900, in een dorp in Georgië, klein landje gelegen aan de Zwarte Zee tussen grote broer Rusland en Turkije, wordt Anastasia geboren. Ze groeit op in het huis van een bekend chocolatier waar het lekker geurt naar zoete chocolade en lavendel. Ze heeft een onstuimig en onafhankelijk karakter, galoppeert te paard over de steppe, houdt van muziek en dansen, droomt van een balletcarrière in Parijs. Tot ze verliefd wordt op de mooie Simon Jasji, een luitenant in witrood uniform en trouwt. We schrijven 1917, de Russische revolutie is begonnen, de tsarenfamilie uitgemoord en Simon vertrekt naar het Russische front. Voor Stasia breken moeilijke tijden aan, ze gaat haar man nog weinig zien, dromen over dansen en muziek worden opgeborgen tot ze op hoge leeftijd zal ontwaken ‘uit een doornroosjesslaap’ .
Met deze stammoeder begint het familieverhaal van de familie Jasji, tot we een eeuw en zes generaties later in Wenen belanden. Nitsa, de achterkleindochter, is haar land en familie ontvlucht en naar Berlijn uitgeweken. De geschiedenis haalt haar in als ze Brilka de 12-jarige dochter van haar zus Daria ontmoet. Het is 2006.
En hier begint het boek: Nitsa schrijft het voor Brilka, een verhaal geput uit haar herinneringen, uit de verhalen van Stasia en ingevuld met eigen verbeelding en dialogen .
Ze schildert een caleidoscoop van een eeuw leven in Georgië en de voormalige Sovjet-Unie.
Een eeuw familiegeschiedenis van sterke, tragische vrouwen en hun afwezige, strijdende mannen, een eeuw van oorlog, revolutie, verraad, leed, onderdrukking, een eeuw van socialisme, communisme, en, vooral, opportunisme, een eeuw van poëzie, muziek, theater en film.
Het ijzeren gordijn gaat open en veel wat we niet wisten, niet kenden, wel vermoedden, wordt beschreven. Historie en verbeelding worden vervlochten tot een verhaal, waar realiteit soms verwordt tot een bijna magisch realisme. Stalin en Beria, wrede heersers uit de USSR, zijn beiden afkomstig uit het schilderachtige Georgië waar Beria ten onder gaat aan de doem van de chocoladedrank.
Waar bij het lezen de proloog eerst als zweverig, bijna pathetisch overkomt, spellen we op het einde blij en ontroerd de woorden en zien dat de cirkel rond is. Ze hebben betekenis gekregen, kleur, klank, al herinnering. Want dat is het boek geworden: een deel van jezelf, je bent één met de familie, met de geschiedenis, met het land, het laat je niet los en je zoekt verder naar weten en begrijpen.

Na 1247 pagina’s, zingen de mooie taal en beeldspraak nog dagen na, het wordt een langzaam ontwaken, een gemis maar ook dankbaarheid.

Dank aan de schrijfster dit boek geschreven te hebben, zijn schoonheid is een geschenk.

"En ik wist op dat moment zekerder dan ooit
dat jij het toverkind bent. Ja, jij bent het. Overwin dus de
hemel en de chaos, overwin ons allemaal, overwin deze regels,
overwin de wereld van de geesten en de werkelijke wereld,
overwin de omkering van de liefde, van het geloof, verkort de
centimeters die ons altijd hebben gescheiden van het geluk,
overwin het noodlot, dat geen noodlot was. Overwin dit verhaal
en laat het achter je."



Reageer op deze recensie

Meer recensies van Marina