Spoken bestaan niet, of wel?

In de psychiatrische kliniek Beechway spookt het. De patiënten zijn bang voor het spook, dat ze de Maude noemen. Er zijn al 2 patiënten overleden onder verdachte omstandigheden en 1 patiënt heeft zichzelf zwaar verminkt door zijn oog eruit te lepelen.
Mo Hayder staat bekend om haar beschrijvingen van gruwelijkheden en die komen hier ook aan bod.

De hoofdpersoon AJ werkt in de kliniek, evenals Melanie, de directrice. En Isaac Handel is een patiënt. Isaac wordt op een gegeven moment ontslagen uit de kliniek, hetgeen een aantal onverklaarbare gebeurtenissen tot gevolg heeft.

Langzaamaan lezen we het verhaal over het leven van Isaac en hoe hij zo ontspoort is geraakt. Intussen krijgen AJ en Melanie een relatie met elkaar.
Maar niets is wat het lijkt, zeker niet als het te mooi is om waar te zijn.

" Als het eruit ziet als een eend, zwemt als een eend en kwaakt als een eend, dan is het waarschijnlijk........ een eend".

Een andere verhaallijn in dit boek is die van politieman Caffery. Hij is werkzaam bij de afdeling Zware Misdrijven en werkt al lange tijd aan een zaak rondom de verdwijning van Misty. Daar is ook Flea, van het duikteam bij betrokken. Ook hier is weer niets wat het lijkt.
Caffery raakt tevens betrokken bij de zaak Beechway. Waar alle aandacht uitgaat naar Isaac, de man van de poppen.

Uiteindelijk komen alle lijnen bij elkaar en worden beide zaken opgelost. Maar of dat nou zo naar ieders tevredenheid is ............

Poppenspel leest als een trein, met korte hoofdstukken. Deze hoofdstukken hebben allen een naam, maar in de index van het e-book zijn ze genummerd. Dit maakt het lastig om een bepaalde passage terug te zoeken.
Er zijn ook wat losse eindjes in het boek, wat ik altijd wat onbevredigend vind. Misschien komen deze in het volgende deel rondom Caffery terug, maar dat dwingt de lezer dan wel weer tot het lezen van dat volgende deel en dat vind ik jammer.