Wie kan een geheim houden?

Ellery verhuist samen met haar tweelingbroer Ezra naar Echo Ridge nadat hun moeder is opgenomen in een afkickkliniek. Ze wonen bij hun oma en in het stadje waar jaren geleden hun tante is vermoord en jaren later een ander meisje. En raadt eens... de moordenaar is weer terug! Opnieuw worden de inwoners van Echo Ridge getroffen door een moord en verdwijning.

Het duurde even om erin te komen maar na een paar hoofdstukken begon het boek voor mij erg spannend te worden. Dat het even duurde kwam mede doordat er in het begin, bij het eerste hoofdstuk van Malcolm zoveel personages tegelijk werden geïntroduceerd. Ook niet alle personages kwamen allemaal goed uit de verf. De sfeer is wel gelijk geheimzinnig en donker en er lijkt veel te gebeuren in het dorpje. Ik was erg tevreden dat er al meteen in het boek iemand wordt vermoord. Daarna is het even stil totdat Brooke verdwijnt. Al was het boek zeker spannend, ik ben van mening dat er volgens mij nog wel meer had mogen gebeuren. Vooral bij de titel en de samenvatting op de achterkant had ik toch wat meer verwacht.

Ellery en Malcolm zijn de twee hoofdpersonages en je leest vanuit allebei hun oogpunt. De twee verschillende perspectieven waren leuk en zorgde goed voor afwisseling. Mcmanus heeft hun twee op een bijzondere manier bij elkaar gebracht. In het boek valt de “chemestry” me niet echt op maar gaat het meer om een diepere band die Malcolm en Ellery te lijken hebben. Ze begrijpen elkaar en hebben veel gemeen. Alle intriges en de verwikkelingen waar de personages in waren gewikkeld vond ik erg interessant! Er speelde veel mee onder andere met de broer van Malcolm. Het was voor het einde, namelijk nooit helemaal duidelijk of zijn broer nou onschuldig was of niet.


Ellery is het hele boek bezig om de verdwijning en dood van Brooke op te lossen. Mcmanus heeft dat naar mijn mening een beetje te overdreven aangepakt. Vooral naarmate we verder in het verhaal komen. Ellery springt een beetje van de hak op de tak en leidt me een beetje af van alles. Alsof alles wat ze denkt er snel is tussen gepropt. Toch heeft Mcmanus wel een fijne en vlotte schrijfstijl.

De identiteit van de moordenaar kwam onverwacht. De schrijfster heeft de moordenaar niet erg aanwezig laten zijn in het verhaal zoals het moet zonder snel te weten wie het is. Het einde was misschien erg snel en had van mij wat langer en spannender mogen zijn. De echte plottwist was de laatste zin in het boek. Die laatste zin zorgde ervoor dat ik het boek enthousiast dichtsloeg. Al met al vond ik het boek zeker erg leuk! Ik kan niet beloven dat ik me het boek over een jaar nog herinner maar het was het lezen zeker waard.