Teleurstellend clichématig

Allereerst dank aan de uitgever en Hebban voor het recensie-exemplaar. Toen ik dit boek voorbij zag komen op Hebban, werd ik onmiddellijk enthousiast. De vergelijking met de Netflix-serie Messias drong zich op, en daarvan heb ik enorm genoten.
Helaas, dit boek leverde niet datzelfde genot op. Het concept is geweldig: Jezus die terugkeert naar de aarde en de wereld wil redden. Dit had een waanzinnig boek kunnen opleveren dat, zoals het cliché wil, me op het puntje van mijn stoel houdt. Het had mooie inzichten kunnen opleveren, het had me aan het denken kunnen zetten. Ik hoopte op een boek dat, zodra je het dichtslaat, je nog dagen- of wekenlang bijblijft.
Waarom gebeurde dat allemaal niet?
Ten eerste werd er veel te veel uitgelegd. Er werd niets aan de fantasie overgelaten, en dat is jammer. Als lezer wil je zelf meedenken, zelf conclusies trekken. Veel uitleggen trekt de spanning uit een boek. Die balans vinden tussen informatie blootgeven en prijsgeven is ingewikkeld, maar de balans was hier zelfs volkomen zoek: zo ongeveer alles werd voorgekauwd.
En dan de clichés, ik struikelde erover. Niets mis met nu en dan een cliché, maar in dit boek rolde ik regelmatig met mijn ogen (…). Ik betrapte mezelf erop dat ik af en toe hoopte dat het een soort parodie was, maar dat was het niet. Ook de personages waren cliché, plat en nooit verrassend in hun gedrag. Joe zelf vond ik erg vreemd, een soort karikatuur. Het clichématige gedrag van regeringsleiders was echt too much.
Ten derde lag de moraal er veel te dik bovenop. Ook hier werd niets aan de eigen interpretatie overgelaten. De toon was regelmatig erg belerend. En ook al ben ik het in de basis met veel inzichten in dit boek eens, de manier waarop ze steeds naar voren geschoven worden, hielp niet om sympathie voor die inzichten te vergroten.
En dan waren er nog de tegenstrijdigheden in het verhaal, en een einde wat nergens verrassend was.
Ik denk dat de schrijver misschien beter een essay of een non-fictieboek had kunnen schrijven om zijn ideeën te delen, die vorm was passender geweest.
Als schrijver weet ik heel goed hoe vervelend een negatieve recensie kan zijn, maar ik weet ook dat je niets hebt aan lovende woorden die niet oprecht zijn. Ik waardeer de poging, het idee is top, de uitwerking alleen niet. En misschien kijk ik anders of kritischer omdat ik zelf schrijf, maar ik ben ook nog steeds een lezer. En de lezer in mij was teleurgesteld, helaas.