Wat is de aard van het beestje?

Morgen kan het anders zijn
De mooi uitgevoerde kaft en de titel Kattentijd doen op het eerste gezicht vermoeden dat het boek over Katten gaat. Het motto geeft er een andere zinspeling op. Homo homini feles: Mensen zijn geen wolven voor hun medemens, het zijn katten. Onderling iets minder verslindend misschien? Of raadselachtiger?
Katten en de krolse kattentijd is eerder een verbindende factor in dit verhaal van twee vrouwen die terugblikken op een korte tijd in hun leven. De vertelling van hen gaat afwisselend per korte hoofdstukken. In het begin even wennen om te beseffen in wiens verhaal je zit. Maar dat gaat ook gauw goed omdat de vrouwen zo hun eigen stijl hebben. Het boek moet het niet hebben van dialogen, maar van de beelden die worden opgeroepen, en met elkaar worden verweven. Dat geeft de balans.
Severine en Fauve dringen door in elkaars leven vanwege Willem, voor de één de echtgenoot en voor de ander een begeerde collega.
Severine heeft zacht gezegd, een moeilijke jeugd achter de rug. En Fauve een emotioneel ingewikkelde. We krijgen hier uitgebreid een inkijk. Hoe beiden later in het leven staan, heeft alles te maken met hun jeugd. Ze ontkomen er als het ware niet aan, verzinnen geen alternatieven. Het is echter niet zo dat de twee worden neergezet als slachtoffer van hun jeugd, maar het dient als achtergrondinformatie. Zowel Severine als Fauve bepalen zelf hoe zij zichzelf zien en door de ander gezien willen worden.
Het verhaal biedt een kleine groep aan personages. De schrijfster heeft zorgvuldig nagedacht over de karakters en hoe ze die in beeld wil brengen. Dat zie je onder meer in de schrijfstijl: meer of minder beeldend, prominent aanwezig, of juist niet. En ze blijft daar consequent in. Het is een ingenieus geweven verhaal, in prachtige zinnen verwoord die evengoed vaak rauw en tragisch van inhoud zijn. Maar humor ontbreekt zeker niet, en menig originele uitspraak passeert. Vanuit verschillende invalshoeken heeft Verstrepen haar inspiratie gehaald, en dat maakt het lezen ook boeiend. Het boek wordt gaandeweg steeds interessanter. Er wordt meer onthuld en er valt tot op het einde een en ander te ontdekken.
Dat de schrijfster een Belgische is, merk je ook in het woordgebruik. Voor de Nederlandse lezer een extraatje.