Kleurrijk verhaal

1940. New York. De 19- jarige dochter van rijke ouders Vivian gaat bij haar tante Peg wonen nadat ze haar school niet heeft gehaald. Ze komt terecht in het vervallen theater Lily Playhouse waarvan haar tante eigenaresse is en neemt de taak op zich kostuums te ontwerpen en kleding te maken voor de spelers. Ze leert het nachtleven van de stad kennen totdat ze door een schandaal weer teruggestuurd wordt naar haar ouders.

Het verhaal is geschreven als een lange brief van Vivian aan Angela, een vrouw waarvan je heel lang niet weet wat haar relatie tot Vivian is. In deze brief beschrijft Vivian haar hele leven vanaf 19 -jarig meisje tot wat ze nu is, een oude vrouw met herinneringen. Doordat Vivian haar broer Walther dienst nam om in WO II te gaan vechten kom je zijdelings meer te weten over hoe de Amerikanen deze strijd voerden en beleefden.

De schrijfstijl van Elisabeth Gilbert is prettig leesbaar, zeer beeldend geschreven en vol humor met af en toe een erotische toon. Het verhaal leest makkelijk. Ook als je het boek even weglegt pak je het verhaal gelijk weer op. De omgeving van het theater en alles wat er bij een voorstelling komt kijken is zeer duidelijk en inzichtelijk beschreven. Het boek is dan ook echt een kijkje in deze wereld van showgirls en acteurs. Gezien het tijdsbeeld van het verhaal dat zich grotendeels afspeelt rond 1940 schuwt de auteur gevoelige onderwerpen als homoseksualiteit en feminisme niet.

Je zou het boek in kunnen delen in twee perioden namelijk voor het schandaal en na het schandaal. Maar ook als Vivian als jonge vrouw, Vivian in de periode dat ze Frank leert kennen en Vivian als oude vrouw. Frank speelt een belangrijke rol in het leven van Vivian en door hem kom je ook bij Angela uit.

Ik vind het plot van het verhaal heel mooi in elkaar zitten en ik heb dan ook echt genoten van dit kleurrijke verhaal.