wat niet weet, wat niet deert?

Dit boek (2005) heeft een nogal trage start. Na veel verhalen en gebabbel van Kathy, de hoofdpersoon, komen we er achter wat er aan de hand is. Kathy en haar vrienden zijn klonen, geproduceerd om organen te doneren. Door de verhalen en het gebabbel is wel erg duidelijk dat zij mensen zijn, net als alle andere mensen.
Na de trage start verloopt het verhaal sneller. Eén van de thema's is: is het beter om te weten óf geldt 'wat niet weet, wat niet deert'? Dit thema komt terug in Ishiguro's latere boek "Vergeten reus" (2015).
Op het internaat waar Kathy opgroeide, ging men van het laatste uit. De leraren deden hun best om hun pupillen een mooie jeugd te bezorgen en niet nu al stil te staan bij de toekomst.
Een mooi boek met een enigszins vergelijkbaar thema (maar toch ook weer anders) is: "Under the skin" van Michel Faber (2000).