Fuzzie eigen en zinnig

Fuzzie de jongste van Hanna Bervoets. Zoals haar andere boeken een geheimzinnig boek, een zinnig boek, letterlijk en figuurlijk.
Fuzzie is een klein bolletje. Dat bolletje komt terecht bij een aantal hoofdpersonen in dit boek die elk vanuit hun eigen perspectief zich hechten aan Fuzzie. Het lijkt te praten, of het zwijgt op de momenten dat een hoofdpersoon het 't meeste nodig heeft. Of het nu een persoon is wiens relatie voorbij is, de ex of een partner die op zoek is naar zichzelf of iemand op zoek naar een relatie zijn hond het meeste gehecht lijkt te zijn aan Fuzzie, het maakt niet uit. Fuzzie hecht en bindt, lost eenzaamheid tijdelijk op en zwijgt definitief wanneer het echt niet meer nodig is.
Bervoets weet de sfeer per persoon goed te laten voelen. Het zoeken, het verlaten voelen, de paniek, de eenzaamheid en de vreugde, het afscheid van Fuzzie, het kruipt onder de huid.
In het begin dacht ik: 'Waar gaat dit heen? Wat is de bedoeling.' Misschien was dat Bervoets tijdens het schrijven ook niet duidelijk, schreef het verhaal zichzelf, of weet ze haar raadsels goed neer te zetten. Soms gaat dat in levens ook zo. De vragen die dit zoekproces over het waarheen en het waarom oproept, de vragen waar de personen zelf tegenaan lopen zijn opgeschreven in prachtige zinnen. Herkenbare vragen. Lezen en herlezen.
Fuzzie, een geheim en zinnig bolletje van een prachtig boek.