Ontdekkingsreizigers van de zintuigen.

Lekhoofd.
Noah Kremer kreeg als één-jarige peuter een pan kokend water over zijn hoofd. Noodgedwongen heeft hij met een netje over zijn hoofd rondgelopen. Zijn moeder stak de draak met hem. Vanaf zijn 12e kwam Noah erachter dat hij anders was dan anderen. Noah ziet getallen en letters in kleuren. Ook associeert hij muziek met kleuren. Noah heeft het altijd beangstigend gevonden dat ieder mens zijn eigen film afspeelt, gevangen in je eigen venster op de wereld en je zult nooit weten wat het uitzicht van een ander is, je leert de ander nooit echt kennen. Teun Marsman en Noah doen onderzoek naar Noah’s beleving hoe hij dingen ziet, proeft en voelt. Teun en Noah zijn ontdekkingsreizigers van de zintuigen. De grenzen tussen Noah’s zintuigen waren geenszins waterdicht. Er lekte van alles in Noah’s hoofd. Zijn aandoening heet synesthesie. Tijdens een schoolles krijgt Noah een toeval. Naast synestheet is Noah nu ook epilepticus.
Noah heeft met zijn vrienden geblowd. Noah en zijn moeder komen elkaar onverwachts tegen. Zij heeft wat gestolen bij de drogisterij, Noah is wiet gaan kopen bij de coffeeshop, dan komen ze elkaar tegen. Noah ziet in de ogen van zijn moeder dat zij naar houvast zoekt. Noah en zijn moeder vergeven elkaar, het wietgebruik en het stelen. Het bedrijf van Noah’s vader gaat failliet. Tussen zijn vader en moeder gaat het niet goed, zijn vader is vreemd gegaan. Noah en zijn zus Nina zijn bang voor de toekomst. Noah negeert de waarheid. Noah heeft een vakantiebaantje op het golfterrein, hij krijgt een golfbal tegen zijn hoofd en raakt even buiten bewustzijn. Hij heeft een lichte hersenschudding opgelopen. Noah krijgt van zijn baas een diner voor twee aangeboden. Hij gaat met Teun dineren, tijdens het etentje spreken ze allebei hun excuses uit voor de maandenlange ruzie die ze gehad hebben. Als Noah en Teun bij Teun op zijn zolderkamer zijn, krijgt Noah een zware epileptische aanval. Hij ligt vervolgens 3 maanden in coma en heeft hersenschade opgelopen. Noah gaat naar een kliniek voor hersenletsel. Met zijn verzorger Feiko heeft Noah een goede band. Feiko kreeg Noah aan het praten, hij adviseerde hem te blijven zoeken naar de woorden, naar de betekenis van de letters. Feiko zei dat Noah niet bang hoefde te zijn dat zijn jeugd zou verdwijnen omdat hij alleen in zijn hoofd had bestaan, een hoofd dat langzaam leegliep. Noah kon daar verandering in aanbrengen, het enige wat hij daarvoor moest doen, was doorzetten. Noah ontsnapt uit de kliniek, hij gaat zijn vrijheid tegemoet. Hij is niet bang meer.