Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Beter dan het eerste deel

Ik recenseerde ‘Piep zei de muis’ al eerder, voor mijn eigen blog. Dat was twee jaar geleden, toen ik het boek net had gelezen. Deze recensie is losjes gebaseerd op die recensie. Dit was het eerste boek van Arlidge dat ik las, nog voor ‘Iene miene mutte’ (dat deel één van deze serie is).

In één van mijn favoriete boekhandels sloeg ik vijf boeken in voor de zomervakantie van 2016. Op ‘Piep zei de muis’ was een briefje geplakt met een liefdesverklaring die niet onderdeed voor die van Romeo en Julia (oké, dat weet ik eigenlijk niet, want ik heb dat verhaal nooit gelezen). Ook zonder die liefdesverklaring zou ik dit boek hebben gekocht, want die titel is briljant.

Hoewel ik deel één dus nog niet had gelezen, ging het lezen van dit tweede deel over Helen Grace prima. Het begin is een samenvatting van ‘Iene miene mutte’. Aan de ene kant is dat vrij saai, aan de andere kant ook vrij praktisch voor mensen zoals ik. Er worden mannen vermoord, mannen die heel gewoon lijken en ook een gezin hadden – na het bezoek aan prostituees. Er is een soort omgekeerde Jack the Ripper actief.

Arlidge verandert boeken in Netflix. Je wilt dit verhaal bingewatchen en het is er met de korte hoofdstukjes en verschillende perspectieven heel geschikt voor. Als je wilt (of als je, zoals ik, op vakantie bent) heb je het binnen een dag uit. Natuurlijk moet Arlidge offers brengen voor die beslissing: er is weinig ruimte voor de diepgang van de personages. Als je een zeer literair en poëtisch geschreven verhaal verwacht, kan je beter een ander boek kiezen. Dat betekent niet dat Arlidge geen goede schrijver is. Hij heeft veel voor televisie geschreven en dat merk je, want de scènes lijken zich eerder in je hoofd af te spelen dan op papier. De stijl is even wennen en niet iedereen zal hem waarderen, maar Arlidge gebruikt hem bewust en hij weet wat hij doet.

Het verhaal zit vol met spanningen en conflicten, ook buiten de misdrijven om. Tussen de personages gebeurt van alles, waardoor dit boek minder op het plot leunt dan ‘Iene miene mutte’. De gebeurtenissen uit het eerste boek hebben veranderingen getriggerd en daar profiteert ‘Piep zei de muis’ van, want hier heb je echt het idee dat er van alles op het spel staat.

Wat mij betreft is ‘Piep zei de muis’ een veel beter boek dan ‘Iene miene mutte’ en de serie had van mij best met dit deel mogen beginnen. 4 sterren.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Marjolijn van de Gender