De wolvenwereld is zo gek nog niet

‘Halfwolven hebben een gevoelig karakter. Ze zijn spiritueel en trouw, net als wolven. Het zijn geen praters, maar ze kunnen niet tegen alleen zijn.’ Wellicht is de wolf tegenwoordig wel het meest mysterieuze dier op de aarde. Barbara Jurgens grijpt haar kans, schrijft een spannend verhaal over wolven en debuteert vervolgens als kinderboekenschrijfster met het avontuurlijke De wolventemmer.    

Jurgens begint haar verhaal allesbehalve aantrekkelijk. Met een overdaad aan overbodige informatie en bijzondere gebeurtenissen (‘Met de tang pakte ze het ijzerdraad vast en begon te wrikken en trekken en… krak! Daar kwam het slotje (van haar beugel, red.) los.’) creëert ze een onaantrekkelijke start. Als lezer ploeter je met een kapmes door het bos van overbodigheden en selecteer je écht belangrijke dingen. En dat is het eigenlijke verhaal van Runa. Samen met moeder Eva en zus Isa woont ze in Nederland. Op school vervult ze de rol van outsider: ze heeft een ander uiterlijk, is niet populair en doet soms minder handige dingen. Na een zoveelste ruzie van Runa, met dramatische gevolgen, besluit Eva haar dochters mee te nemen naar Italië, naar Nonna (oma). Nog voor Runa naar Italië afzakt, komt ze in Nederland in aanraking met een wolf. Geïntrigeerd door het wezen, besluit ze zich even stil te houden. In Italië kan dat echter niet: daar leeft de wolf volop.    

Vanaf dat punt slaat het verhaal om in een uiterst interessant verhaal met veel actie en avontuur. Waar Jurgens in eerste instantie vooral een vertellende structuur hanteert en de lezer niet weet te prikkelen, neemt nu de tonende manier van vertellen de overhand wanneer de dames in Italië belanden. De lezer reist mee.    

In Italië ontmoeten de twee puberende meiden allebei een knappe skiër. Terwijl Runa Rocco steeds beter leert kennen, gaat Isa meer en meer om met haar hunk. Helaas verandert deze romantische situatie al snel: Isa verdwijnt plotseling. Runa doet er alles aan om haar zus terug te vinden. Tegelijkertijd moet ze echter dealen met de mysterieuze vrouw Barberina, het bijzondere gedrag van Rocco en de steeds bozer wordende dorpsleden. Wanneer de wolven ook in Italië verschijnen lijkt het mysterie voor Runa compleet. Wat hebben de wolven met Isa’s verdwijning te maken. En hoe ziet Runa’s toekomst eruit?  

In een rijk verhaal, doorspekt met kleine hints die wijzen op de oplossing, neemt Jurgens de jeugdige lezer vervolgens mee naar de wereld van de volksverhalen en de (half)wolven. Talloze verhaallijnen haalt ze daarbij aan, maar alle weet ze goed te onderhouden: niets – Barberina, de verdwijning van Isa, het gedrag van de dorpsbewoners en het vraagstuk rondom (half)wolven - verdwijnt naar de achtergrond. Zo ontstaat langzaam een goed gesponnen web, waarbij puzzelstukjes beetje voor beetje op hun plaatsen vallen. Bovendien is het deel rijk aan prachtig beschreven en sterk geconstrueerde dialogen, waarbij die tussen Runa en Barberina er met kop en schouders bovenuit steken: ze zijn beeldend, emotioneel en tegelijkertijd oersterk. Zijdelings haalt Jurgens daarbij onderwerpen als de ‘minder-minder’-uitspraak van politicus Geert Wilders of het accepteren van vluchtelingen aan en koppelt ze aan de onbekende wolven. Zonder daar verder aandacht aan te schenken, verweeft ze deze hedendaagse items in het verhaal, waardoor ook het wolvengespuis voor de lezer een plekje krijgt. Het worden net mensen. Ze zouden zelfs in onze maatschappij kunnen.      

Naarmate De wolventemmer de climax nadert, neemt de spanning in het verhaal gestaag toe. Het toenemend aantal mysteries in combinatie met het feit dat je als lezer echt niets meer weet dan Runa werken versterkend: Jurgens verhaal wordt langzaam een succes. Het verhaaltempo gaat omlaag, het aantal spannende gebeurtenissen neemt toe en Jurgens grossiert in het aanbrengen van onverwachte wendingen. Alles lijkt geslaagd in een poging het verhaal spannend te maken.  

Tegen het einde kan de lezer terugkijken op een bijzonder goed geconstrueerd verhaal, waarbij gedacht is aan elk detail. Jurgens weet het verhaal met een wankel begin toch tot een succesvol einde te brengen. De wolventemmer verdient een prominente plek op de boekenplank.