Een mooi, scherp beeld van adolescenten die zich samen moeten redden

Tommie Boezerman woont samen met zijn tussenzus Cleo in een groot huis, vrijwel zonder ouderlijk toezicht. Zijn moeder, een bekende dichteres, is verdronken toen Tommie acht was, tijdens een zeiltocht op de Waddenzee. Hij mist haar en heeft wel herinneringen aan haar, maar haar gezicht kan hij zich niet meer voor de geest halen. Zijn vader is parlementariër en alleen maar bereikbaar via zijn assistent. Na het stuklopen van de relatie van haar moeder en zijn vader is Cleo bij Tommie in huis blijven wonen, zodat ze haar school kon afmaken. Tommie is op zijn achttiende verjaardag van school gegaan, ook al wist hij niet goed wat hij dan wel wilde doen, maar ook die actie zorgde eigenlijk niet voor een reactie van zijn vader. Wel moest hij van zijn opa vrijwilligerswerk gaan doen, om zich nuttig te maken.

“Ik wilde een vader die naar me luisterde en die zei dat hij me begreep. En vooral een vader die wat vaker thuis was ‘s nachts.”

Wanneer zijn oude lerares contact opneemt en vraagt of Tommie wil helpen met het schrijven van een toneelstuk, besluit hij dat te doen. Het lijkt erop dat hij daar alles in kan stoppen wat hem dwars zit, zijn woede, gemis en teleurstelling, en parallellen met zijn eigen leven zijn snel getrokken. Zal hij hierdoor wel gezien worden door zijn vader? Cleo speelt ook mee in het toneelstuk en kan hier haar eigen fascinatie voor wapens en rebellie in kwijt. Het toneelstuk wordt een snelkookpan vol emoties. Zal de bom gaan ontploffen? En hoe?

Met humor, ironie en cynisme schetst Kortmann een mooi en scherp beeld van deze adolescenten die zich samen moeten redden. Heldere zinnen zorgen ervoor dat het boek vlot leest en de schrijfstijl is prettig. Beide personages hebben afwezige ouders, ze krijgen weinig liefde of affectie en mede daardoor wordt hun rebellie gevoed. Cleo gaat een activistische kant op, bij Tommie is het minder duidelijk wat hij precies wil, maar hij schopt overal tegenaan in een poging een reactie bij zijn vader los te maken. De overige opgevoerde personages hebben ook allemaal een eigenzinnig randje en ze zien bijna allemaal wel een kans om ergens zelf beter van te worden of voordeel uit te halen, al hebben ze niet allemaal een even grote rol. Sommige verhaallijnen hadden van mij wat verder uitgewerkt mogen worden, zodat ze wat meer diepgang zouden krijgen.

De auteur kauwt zeker niet alles voor, vaak is er veel tussen de regels door te lezen en hij laat ook zaken open voor eigen interpretatie en invulling. Mede daardoor vond ik het einde wat uit de lucht komen vallen, omdat ik voor mijn gevoel niet de gehele aanloop meegekregen had. Dit is natuurlijk ook een kwestie van smaak, ik heb gemerkt dat ik het wat prettiger vind als ik iets meer meegenomen word in het verhaal. Desondanks heb ik dit boek met plezier gelezen en zou ik best meer willen lezen over Tommie!

3/3.5⭐️


Ik wil De Club van Echte Lezers en Atlas Contact graag bedanken voor dit exemplaar!