Vooral lekker tussendoortje

Vier vriendinnen besluiten in een opwelling om tijdens hun vakantie anoniem een geheim met elkaar te delen. Iets dat ze, ondanks hun jarenlange vriendschap, al die tijd voor elkaar verborgen hebben gehouden. Voor de computer komt de prangende vraag: vertel je de waarheid of ga je voor een leugen? Joni, Trina, Eden en Deb maken elk hun keuze. Maar dan besluit een van de vriendinnen terug te komen op wat ze in eerste instantie geschreven heeft. Als Joni de vijfde brief vindt, begint het echte verhaal. Wie heeft er zo’n verschrikkelijke hekel aan een ander? Ze kende haar vriendinnen toch?

‘De Vijfde Brief’ is een origineel verhaal waarin vriendschap centraal staat, uitgewerkt aan de hand van de brieven. De vier vrouwen hebben na de middelbare school hun eigen leven opgebouwd. Joni lijkt als enige niet helemaal tevreden met dat verloop. ‘Hoe is het mogelijk dat hele allemaal zo misgelopen is tussen ons?’ is een van de zinnen die ze gebruikt om haar ongenoegen te uiten. Tja, kun je als lezer denken, het leven?

Samen met Joni ga je op onderzoek, en word je af en toe op het verkeerde been gezet. Dat speurwerk is een leuk element. ‘De Vijfde Brief’ heeft ook een aantal verrassende elementen, sommige wat leuker dan andere. Het intermezzo dat Moriarty gebruikt om Joni na te laten denken over de vriendschap en de vakantie is op zijn zachtst opmerkelijk. Toch werkt het, tot op zekere hoogte.

Ondanks de vlotte schrijfstijl, het speurwerk en het verassende intermezzo mist ‘De Vijfde Brief’ diepgang en geloofwaardigheid. Het is te luchtig en kent meer onrealistisch drama dan goed voor je is. Zo leidt de vakantie tot vreemde situaties en de speurtocht tot een bizarre en ongeloofwaardige ontknoping. ‘De Vijfde Brief’ begint misschien nog goed, maar eindigt absoluut ronduit slecht. Opnieuw blijkt een mix van feelgood en thriller gewoon niet te werken.

‘De Vijfde Brief’ is daarom vooral een aanrader als je verlegen zit om een snel lezend tussendoortje.