Ontroerend verhaal over serieus onderwerp

In 'Turtles all the way down' schittert de 16-jarige Aza. Ze is in gevecht met de wereld, met dokter Singh, met haar moeder, met beste vriendin Daisy... maar vooral met zichzelf. Als de rijke vader van Davis, een jongen die ze ooit kende, vermist raakt, gaat ze samen met Daisy op zoek naar hem. Dit is een van de grootste avonturen van haar leven. Zullen ze hem vinden? En wat doet dat met de vriendschap met Daisy en met Davis?

John Green zet levensechte personages neer, echte tieners waar je meteen wel of niet een band mee heeft. Dit is Young Adult op zijn best, wat je ook als volwassene wilt lezen. Het verhaal voelt echt, van begin tot eind. Ben je eenmaal in contact met Aza, haar leven en haar vrienden, dan wil je weten hoe het ze vergaat. Dat heeft Green uitstekend gedaan. Aza heeft aparte gewoontes, soms gewoon akelig en irritant. Hoewel Aza misschien niet meteen je sympathie heeft, ga je gaandeweg beter begrijpen wat er werkelijk met haar aan de hand is. Het gevecht met haar gedachten wordt steeds duidelijker. Ze noemt het invasives, intrusives en een spiral of thoughts. 'The thing about a spiral is, if you follow it inward, it never actually ends. It just keeps tightening.' Haar gevecht is echt. Maar, is zij wel echt? Om Aza's woorden te gebruiken: 'I is the hardest word to define' (p.79).

'Turtles all the way down' is traag geschreven, uitgeweid op sommige momenten. Maar dat maakt het verhaal zeker niet minder boeiend. John Green heeft een luchtige stijl om een serieus onderwerp aan te snijden. Wel staat het verhaal bol van de metaforen. Green lijkt hierop los te zijn gegaan. Prachtige metaforen over het leven en over onze wil om altijd alles in woorden onder te brengen (sta vooral even stil bij de belangrijke les op pagina 89!). De titel 'Turtles all the way down' is zo'n metafoor. Green gebruikt bovendien veel andere schrijvers om zijn boodschap kracht bij te zetten. Zelfs de zoektocht naar Davis' vader is een metafoor, maar bijzaak, ook al doet de achterflap anders vermoeden. Belangrijker namelijk is de reis die Aza met zichzelf maakt, met haar spiral of thoughts. Een bijzondere reis, die je hopelijk iets dichter bij mensen die in deze spiraal vastzitten brengt. Als je dat voelt, is Greens bedoeling geslaagd.

Waar Green als enige iets de mist in gaat, is het einde. Mooier was het geweest als hij het verhaal niet had willen afronden, maar een deel van het verhaal open had gelaten. Laat je daar echter niet door tegenhouden. Lees 'Turtles all the way down' vooral als je van wijsheden, metaforen en een serieus, ontroerend verhaal houdt.