Tegenvaller...

Een bestseller waarvan de filmrechten al verkocht zijn. Dat moet dan toch wel goed zijn toch?

Het verhaal leest als een trein. En dat is niet altijd positief. Het leest namelijk niet zozeer vlot omdat het verhaal me niet los laat, maar omdat het verhaal eenvoudig in elkaar gezet is. Er komt weinig meer bij kijken dan gewoon lezen. De personages en dialogen blijven te oppervlakkig en er is weinig beeldvorming. Daardoor schiet het tekort aan de echte beleving en leest het te gemakkelijk.

De verhaallijnen van Emma en Jane worden om en om afgewisseld. Aanvankelijk vond ik dat wel interessant, omdat ze in het begin beiden gelijktijdig lopen, met het verschil dat Emma heel anders in dezelfde omstandigheden reageert dan Jane. Maar die afwisseling maakt wel dat ik moeite had het verhaal te volgen en geregeld even terug moest bladeren.

Het verhaal zelf vind ik erg ongeloofwaardig, maar dat is iets wat aan bijna elke thriller wel kleeft. Het is normaal gesproken om die reden ook niet mijn favoriete genre om te lezen. Maar bij dit boek vind ik het wel echt heel erg. Ik kan er niet precies mijn vinger op leggen, maar de rol die professionals in het boek vervullen komen gewoon amateuristisch over. Ik kan gewoon niet geloven dat psychologen of gepensioneerde agenten daadwerkelijk op zoveel subjectiviteit leunen. Terwijl dit beroepen zijn die zich baseren op onderzoek en dus objectiviteit. Dat maakt dat ik gewoon niet in de personages kan geloven. Het moet wel beetje realistisch lijken wil het spannend zijn.

De keuze voor een mysterieuze dominante man met dito seksuele voorkeur doet me overigens ook teveel denken aan Fifty Shades of Grey. Niet echt origineel.