te traag

Door de jaren heen heb ik genoten van de serie van Donna Leon. Veel sfeer, lekkere gerechten, een beetje humor en zelfs wat spanning. En geen haast. De laatste boeken vond ik minder en dit verhaal vond ik ronduit slecht. Dit is geen onthaasten meer, dit is treuzelen. Bladzijden lang kabbelt een gesprek tussen commissaris Brunetti en een andere man voort. Er wordt koffie besteld, de kopjes worden gebracht, er wordt suiker in de koffie gedaan, de stoel kraakt. Ondanks alle details komt de scène niet tot leven; het blijft een verzameling losse zinnen en dit is helaas exemplarisch voor de rest van het boek.
De personages worden clechématig. Dat Brunetti's dochter geen vlees eet, weten we nu wel. Er zit geen ontwikkeling in het leven van de mensen, deze reeks is tot stilstand gekomen - jammer genoeg.