Een echte pageturner: 'het meisje in de trein' van Paula Hawkins

‘Je kent haar misschien niet. Maar ze weet precies wie jij bent.’ Deze misterieuze zin die je meteen leest wanneer je het boek vastneemt en je meeneemt in een diep verlangen naar het achterhalen van het misterie van het verhaal bevindt zich op de kaft van de nieuwe bestseller van Paula Hawkins ‘Het meisje in de trein’. De zin die volgens mijn mening het verhaal het beste omschrijft.

Rachel heeft een ongelukkig leven. Ze is gescheiden van haar man Tom, is werkloos en verkeert vaak in dronkenschap. Na de scheiding is ze ingetrokken bij een vriendin van haar, Cathy. Rachel durft Cathy niet te vertellen over het ontslag dus reist Rachel nog elke dag met de trein naar Londen om Cathy de indruk te geven dat ze nog naar haar werk gaat. De trein die ze neemt houdt altijd halt voor de rode signaallichten ter hoogte van de straat waar Rachel vroeger met haar ex-man Tom heeft gewoond en waar Tom nu een nieuw leven heeft opgebouwd met zijn nieuwe vrouw Anna en hun dochtertje Evie. Een paar huizen verderop woont een koppel die ze elke morgen in de tuin ziet ontbijten en wanneer Rachel in de trein zit, bouwt ze een heel fantasieverhaal op over het leven van het koppel dat daar woont. Ze noemt hen Jason en Jess, ziet hen als een gelukkig koppel, houdt hen elke keer wanneer ze voorbij rijdt in de gaten en doet zelfs alsof ze hen daadwerkelijk kent. Maar de dag dat Rachel ziet dat Jess een andere man kust en ze denkt dat Jess Jason bedriegt, verandert haar leven van koers, raakt haar leven van zijn spoor. Rachel is steeds vaker dronken, krijgt kleine conflictjes met Anna en Tom en één avond wordt haar net iets te fataal. Één avond reist ze in een dronken bui naar de straat waar Tom en Anna wonen en ‘Jess’ en ‘Jason’ een paar huizen verderop wonen. Wanneer ze ’s morgens wakker wordt, weet ze niet meer wat ze daar die avond gedaan heeft, door de drank is haar geheugen gewist. Het enige wat ze nog heeft zijn een paar voicemails van Tom die razend is en een snee in haar hoofd en onder haar lip. Op een dag komt Rachel te weten dat ene Megan vermist is en ze komt al snel te weten dat deze Megan, waarover het in alle kranten gaat, de Jess is waarover zij elke dag een leven fantaseert en dat de vriend van Megan niet ‘Jason’, maar ‘Scott’ heet. Wanneer ze leest dat de avond van verdwijning die avond was dat zij daar in die straat dronken rondliep, staat haar wereld op z’n kop. Ze kan zich niets meer herinneren, enkel slechts wazige beelden waarvan ze niet eens weet of ze echt zijn. Ze probeert alles te doen om haar geheugen terug te krijgen of om zich ook maar iets van die avond te herinneren. Ze denkt dat er die avond iets is gebeurt, iets ergs, iets dat ze moet zien te achterhalen.
Paula Hawkins is geboren in 1972 en groeide op in Salisbury in Zimbabwe. Ze verhuisde in 1989 naar Londen. Ze studeerde er economie, filosofie en politiek en werd er later journaliste voor The Times. P. Hawkins schreef enkele romantische komedieromans en bracht op 13 januari 2015 ‘Het meisje in de trein’ uit, haar eerste psychologische thriller. Het boek kreeg op 1 februari 2015 de eerste plaats op de New York Times Fiction Best Sellers of 2015 en heeft die plaats 16 weken behouden. Naar schatting werden er in augustus 2016 al 11 miljoen exemplaren wereldwijd verkocht.
Het thema van het verhaal is het eenzame leven, overspel, wraak en de verdwijning van Megan (Jess). Het verhaal wordt vertelt vanuit drie standpunten. Je ontdekt het verhaal door de ogen van Rachel, Megan en Anna. Je krijgt verschillende hoofdstukjes waarin in elke hoofdstukje één van de drie dames vertelt en zo wordt het vertelstandpunt steeds afgewisseld. Er zit duidelijk een structuur in het verhaal. Elk hoofdstuk begint met de naam van het personnage dat aan het vertellen is en de datum waarop het verhaal zich afspeelt. Het verhaal van Rachel begint een paar dagen voor de verdwijning van Megan en verloopt verder waardoor het standpunt van Rachel en de relatie van Rachel tegenover de andere personnages duidelijk wordt. Je probeert het misterie achter de verdwijning van Megan te achterhalen vanuit de ogen van een wazig en onbetrouwbaar personnage waardoor je kijk op het verhaal anders wordt. Het zorgt ook voor extra spanning. Je weet niet of Rachel de waarheid spreekt doordat ze zich niet altijd alles herinnert door haar dronkenschap en omdat ze paranoïde is en aangezien Rachel Megan helemaal niet kent, maar wel denkt dat ze haar kent, is haar info niet altijd even betrouwbaar. Ook de vele leugens die aan bod komen, versterken dat onbetrouwbare nog maar eens. Het verhaal van Anna begint een paar dagen na de verdwijning van Megan en in dit vertelstandpunt worden de angsten en de twijfelachtige gevoelens van Anna tegenover Rachel duidelijk. Het standpunt van Anna geeft je een betere kijk op het leven en de daden van Rachel. Het verhaal van Megan werkt dan weer naar de datum van de verdwijning toe en zo ontdek je wat er allemaal aan de verdwijning vooraf gegaan is. Deze drie verhaalperspectieven en de datums waarop de verhalen zich afspelen vloeien mooi in elkaar en wekken spanning op naar een geweldig einde. De schrijfster maakt ook gebruik van flash-backs waardoor je een andere kijk krijgt op de situatie en de werkelijkheid in een ander licht wordt gebracht. Naar het einde van het verhaal toe krijg je een duidelijk beeld van het leven van de drie vertellers en krijg je steeds meer en meer begrip voor de situatie waarin ze zich bevinden. Doordat je kennis maakt met de situaties van de vertellers, je je meer en meer in hun situatie gaat inleven en deze levens zich versmelten tot één geheel, wordt de spanning extra opgewekt.
Uit het verhaal kan ik afleiden dat ondanks sommige mensen compleet vreemd voor je zijn en ondanks dat ze ver van je afstaan, ze toch een grote invloed op je leven kunnen hebben. In dit verhaal wordt ook duidelijk dat eenzaamheid, verdriet, het moeilijk verwerken van een gebroken relatie en het verliezen of niet kunnen krijgen van een kind mensen in harde situaties kunnen brengen waaraan ze zeer moeilijk kunnen ontsnappen.
Het boek is zeker een aanrader voor alle lezers die opzoek zijn naar een beetje spanning.
Het boek is naar mijn mening echt een aanrader. Doordat je het verhaal vanuit verschillende vertelstandpunten leest, kan je je helemaal inleven, de spanning voelen en kan je vanuit ieder zijn verhaal de puzzelstukjes samenvoegen om het misterie te ontrafelen.
Ik verwachte wel dat het een goed boek zou zijn omdat een vriendin mij het boek aanraadde, maar ik moet toegeven dat ik erdoor omvergeblazen werd, een echte pageturner. Wanneer je in het boek begint wordt je al direct in het verhaal gesmeten en al direct duiken de vraagtekens en het misterie op dat je zo snel mogelijk wil proberen te achterhalen. Je wordt echt in het verhaal meegezogen, kruipt in de huid van Rachel en je kan maar niet stoppen met lezen. De schrijfstijl met de verschillende vertelperspectieven en datums die samenvloeien tot een geweldig en spannend geheel is echt heel leuk gedaan. P. Hawkins maakt naar mijn mening soms ook gebruik van mooie zinnetjes zoals natuurlijk de zin op het kaft van het boek ‘Je kent haar niet. Maar ze weet precies wie jij bent.’ En bijvoorbeeld de zin ‘Het leven is geen alinea en de dood is geen haakjes sluiten.’

Ik heb er echt van genoten het boek te lezen en ik hoop dat deze thriller nog niet het eindstation is van P. Hawkins, maar dat er nog meer zo’n goede verhalen op haar reis als schrijfster volgen.

Bibliografie:
• Paula Hawkins. (18 oktober 2016). Geraadpleegd op 25 oktober 2016, via https://nl.wikipedia.org/wiki/Paula_Hawkins