Botte ellende en zware kost in duister familiedrama

Ik zag dit boek bij NIEUW in de biep liggen en had de gruwelen van Goat Mountain nog niet geheel van me afgesmeten. Ik vond dit -mede door de wat soberder stijl, in Goat Mountain werd het soms wat psychedelisch en surreeël wat de vaart er wat mij betreft wat uithaalde, of beter gezegd, er zaten wat passages in waarop ik me niet altijd goed kon concentreren- een nog beter boek dan Goat Mountain.

Wederom passeert er weer het nodige gruwelijks, zware trauma's en pijnlijke gebeurtenissen volgen op een passage of hoofdstuk waarin hoop opflakkert.

Wie de oude man in het aquarium was had ik al vlot in de gaten, maar dat doet geen afbreuk aan het boek. Dat draait niet zo zeer om verrassende leuk bedachte twists. Het enige minpunt wat ik kan bedenken zijn de bij tijd en wijle wel heel extreme moodswings van moeder met name als ze haar dochter 48 uur lang dezelfde diepe ellende wil laten doorstaan die de bron is van haar ellende.
Maar verder vond ik het een geweldig boek, inktzwart met hier en daar een gouden randje dankzij de twaalfjarige Caitlin en door de hoop die soms toch opflakkert.

Ik lees veel s Nachts met een pc vlak voor mijn neus (op mijn werk tijdens rustige nachtdiensten) en wat ik een enorme bonus vond was het op Google opzoeken van afbeeldingen van de exotische vissen die Caitlin in het Aquarium ziet.

Voorbeeldje:https://www.google.nl/search?q=mandarijn+pitvis&client=firefox-b-ab&biw=1440&bih=789&source=lnms&tbm=isch&sa=X&sqi=2&ved=0ahUKEwjvzdKYkpPPAhWKlxoKHVAWAzQQ_AUIBigB