Weer zo'n fijn verblijf in het King universum

Terwijl ik dit boek las bedacht ik me dat er van de verhalen van Stephen King bij mij vaak zo veel blijft hangen terwijl er zat boeken zijn die ik dit jaar heb gelezen waarbij ik eerst even na moet denken waar het ook weer over ging. Hoe het komt dat ervan King's verhalen zo veel blijft hangen weet ik eigenlijk niet, maar dat doet er ook niet zo toe.

Ook de Groene Mijl is weer een boek wat (verwacht ik) blijft hangen in mijn geheugen. De personages, het verhaal, de powers van John Coffey, de uitwerking die die powers uiteindelijk op Paul Edgecombe hebben, maar vooral het mooie verhaal. Een boek wat je door kunt blijven lezen, het heeft me geen moment verveeld. Ik vraag me meer en meer af waarom ik een (ook nog best wel lange) periode heb gehad waarin ik niet of nauwelijks Stephen King boeken meer las (terwijl ik dat eind 80's/begin 90's best veel deed).

Anyway, ik ga ook in 2019 weer Stephen King verhalen lezen. Ik hou erg van zijn manier van vertellen, van zijn herkenbare personages, van de dingen die ze mee maken, van de mysterieuze voorvallen, de spanning, kortom, van de Stephen King stijl.

De film heb ik (gelukkig, ik hou er niet van eerst een film te zien en dan pas het boek te lezen) nog niet gezien, maar staat op Netflix, dus daar ga ik me deze of volgende week maar eens mee bezig houden. Op een nacht, uiteraard.