It's the end of the world as we know it.

Dit eerste boek van de trilogie is op zichzelf ook tot drie delen terug te brengen. In het eerste deel van het boek ontdekt de afdeling geheime wapens van de geheime dienst in Amerika een virus. Er zijn vier kankerpatiënten op een laatste wens reis naar Zuid Amerika besmet geraakt met een tropisch virus. Ze herstellen vervolgens niet alleen van het virus maar ook van hun ongeneeslijke kanker. Bovendien zijn de zintuigen van de vier patiënten, allen vijftigers, weer als nieuw. Probleem is dat ze 80 dagen later alle vier alsnog sterven.

De Amerikaanse geheime dienst wil het virus verder uitwerken, gebruiken om gewonde soldaten in recordtempo te laten herstellen zodat ze een paar dagen nadat ze zwaargewond binnen kwamen alweer verder kunnen vechten. En om uiteindelijk onsterfelijkheid na te kunnen streven, dat je op je honderdste nog zo fit als een hoentje bent.

Er worden twaalf ter dood veroordeelde gevangenen naar een geheim legerlab gehaald en ze worden geinfecteerd met het virus. In de eerste 200 paginas volg je enkele werknemers van het lab, gerekruteerd om nooit weer vrij te komen, zo geheim is het project, je volgt de man die de 12 proefkonijnen rekruteert, een meisje van zes wat het dertiende proefkonijn moet worden, haar levensloop en hoe ze in het lab terecht komt. Dat meisje heeft sowieso al bijzondere krachten en zal uiteindelijk een grote rol spelen.
En dan gaat alles mis. De geinfecteerde proefkonijnen breken uit en zijn een soort ubersterke vleermuismens annex vampier geworden. In no time is heel de USA geinfecteerd en sterft het van de geinfecteerde vleermensvampieren die gezonde mensen aanvallen, bijten en infecteren.
It's the end of the world as we know it.

Dat is het deel met het hoogste tempo en de meeste sensatie. Het tweede deel van dit boek speelt zich 100 jaar verder in de tijd af. In een kolonie waarin een aantal overlevers wonen, beschermt door hoge muren. Cronin neemt uitgebreid de tijd om het leven en de bewoners daar te beschrijven. Iets te uitgebreid wat mij betreft, maar na tweehonderd paginas gaat het tempo weer omhoog. Het meisje van zes is inmiddels 14, door het virus is ze maar heel langzaam ouder geworden. Zij is niet in een vampier verandert en komt op een dag de kolonie binnen. Waarop er daar opeens allerlei creepy dingen gebeuren.

Het derde deel van het boek gaat over een groepje kolonisten die samen met het meisje op zoek gaan naar de oorsprong van een signaal wat ze opvangen via een zendertje wat in de nek van het meisje geplaatst was. Een lange gevaarlijke bijzondere bizarre reis volgt. Het tempo ligt weer hoog en het is doorlopend spannend omdat ze op rare plekken terecht komen en er constant wel iets gebeurt.

Dit is deel 1 van een trilogie, deel twee is ook al uit (en komt uit 2012) en telt de helft minder bladzijden. Dat ga ik ook zeker lezen (edit, bijna 3 jaar later, maar het is er niet van gekomen...) want Cronin weet een boeiende creepy sfeer neer te zetten in een uitgestorven en leeg USA, bevolkt door viralen, de twaalf hoofdgeinfecteerden en de schaarse overlevers.

Het boek heeft geen uitgesproken open einde, het verhaal wordt voor eerst netjes afgerond, maar "we zijn er nog niet".