Buitengesloten en doodgeschoten, de Terreur van de ETA in een familieroman

Wat een geweldig boek zeg.

Vaderland is een prachtig mozaïek over twee gezinnen, een drama vertelt in 125 korte hoofdstukken die tezamen 570 pagina's beslaan. Soms een stap terug in de tijd, dan weer in de huidige tijd vertelt Aramburu over alle afzonderlijke gezinsleden van beide families. Over hoe ze in de strijd stonden. Over hoe de ETRA jonge jongens greep, indoctrineerde. Over hoe de ETA mensen buiten liet sluiten omdat ze weigerden "belasting" te betalen voor de gewapende terreur van de ETA.

Twee vaders, twee moeders. Drie zonen. Twee dochters. Hun leven, hun tegenslag (een beroerte, ongelukkige liefdes, de pijn van het verlies, de schaamte, de afkeer van de terreur verspreid door een familielid). Er wordt geschetst hoe de vriendschap tussen twee gezinnen kapot gaat omdat de ETA het op de vader van het ene gezin gemunt heeft. Het hele dorp laat hem links liggen, sluit hem buiten. Onder druk van de ETA. Een onzichtbaar monster waar vele gemaskerde fanaten zich achter verstoppen.

De impact van de ETA op het leven van al die mensen vermengd met dagelijkse besognes. Maar ook hoe de jonge ETA terrorist gerecruteerd en opgeleid wordt, zijn daden begaat, opgepakt wordt, gemarteld wordt en vervolgens eindeloos vastgezet wordt.

Rijk boek wat een zeer uitgebreid beeld schetst van twee families, van hoe het er aan toe ging in een door angst en terreur geteisterd Baskenland aan toe ging.

Jammer dat het uit is, al heb ik er wel lekker lang over gedaan.