Duivels, engelen ... en ooievaars!

Op dit boek een genre plakken, is gewoon ondoenbaar. Het begint als een mysterieuze misdaadroman, maar ontaardt al snel in een vorm van fantasy met horror elementen.
De verhaallijn is nogal complex, maar het begint met een vrouwelijke politierechercheur, die samen met haar partner ogenschijnlijk achter een seriemoordenaar aanzit. Eigenlijk is dat zo, maar de moorden blijken al snel in een ander perspectief bekeken te moeten worden.
Blijkbaar is er een strijd van een andere wereld in de onze doorgedrongen.
Meer ga ik niet zeggen, omdat ik geen spoilers wil geven. Het is juist door de extra dimensie een verhaal dat nogal complex in elkaar zit en waar je best je hoofd bij kan houden.
Wat kan ik er van zeggen? Het was spannend en meeslepend. Toch vermoed ik dat het niet voor iedereen geschikt is. Mensen die niet van smakelijke beschrijvingen houden, zijn bij deze gewaarschuwd.
De reden waarom ik het boek toch maar vier sterren geef, is dat ik me dikwijls aan de schrijfstijl geërgerd heb. Er waren veel zinnen bij die in mijn ogen punten of "en" misten en gewoon komma's hadden.
Ook waren er herhalingen die me niet meer als stijlelement overkwamen, maar soms ergernis opwekten. Als er vijf maal hetzelfde woord in een paragraaf staat, begint het voor mij welletjes te zijn. Ik kwam er letterlijk een zin in tegen als "De stem was de stem van ..."
Juist omdat het een complex verhaal was, moest ik hier en daar ook extra opletten met het perspectief. Personages werden soms in verschillende hoedanigheden benoemd, op een manier dat het voor mij als lezer soms verwarrend was om uit te maken om wie het ging.
Dat haalde voor mij de vlotte leesbaarheid wat onderuit en vond ik jammer, gezien dit een boek was dat professionele redactie onderging. Deze vond ik hier en daar wat pover naar voor komen.
Verder blijf ik er bij dat ik hier een uniek, inspirerend verhaal gelezen heb, dat me zeker bij zal blijven.