Een stevige ratrace in en uit de virtuele wereld

CTRL+S is het volwassenendebuut van Andy Briggs. Briggs is als schrijver echter geen groentje, want beroepshalve schrijft hij onder andere scripts voor films, en hij bracht ook al graphic novels uit en boeken voor jongere lezers. Hij is erg gefascineerd door gamen, internet en superhelden en dat merk je ook aan de onderwerpen van zijn boeken. Boekenseries met namen als Villain.Net of Hero.Com spreken voor zich. Met CTRL+S diept hij bepaalde van die onderwerpen verder uit voor een rijper lezerspubliek.

CTRL+S verscheen in juli 2019 als e-book en eind november pas zal de papieren versie uitkomen. Het hoofdpersonage is Theo, wiens leeftijd ongeveer twintig is. Hij woont alleen met zijn moeder die amper vijftien jaar ouder is dan hijzelf. Zijn beste vrienden zijn gaan studeren maar zijn moeder had daar geen geld voor, dus hij is noodgedwongen aan het werk gegaan. Zijn vrije tijd spendeert hij grotendeels in SPACE. SPACE is het internet van de toekomst. De technologie is verder geëvolueerd en het is nu mogelijk om emoties van en naar SPACE te sturen. Levensecht gamen is een van de leuke aspecten hiervan, maar het heeft ook nare gevolgen. De hormonen die onze emoties regelen, raken zo opgefokt dat men slechts een paar uur per dag in SPACE kan vertoeven vooraleer permanente hersenschade optreedt. Het is ook mogelijk iemands avatar in SPACE zodanig toe te takelen dat die persoon ook in het echte leven sterft. Op een dag verdwijnt Theo’s moeder. Rond die tijd pikt hij een telefoongesprek op dat voor zijn moeder bedoeld was en waarin ze wordt bedreigd. Of beter: Theo wordt hierin bedreigd, maar hij werd niet geacht dit gesprek te horen. Wat volgt is een heuse actiethriller waarin Theo en zijn drie vrienden in en uit SPACE springen. In de echte en de virtuele wereld worden ze achternagezeten door criminelen, die ze op hun beurt zelf ook proberen te pakken te krijgen om zo Theo’s verdwenen moeder terug te vinden. Tot op de laatste bladzijde wordt de lezer vanaf nu geen seconde rust meer gegund.

Het boek doet bij aanvang denken aan de cyberpunkstroming zoals die in de jaren ‘80 van de vorige eeuw populair werd. Het bevat een stevige portie gedetailleerd uitgewerkte cybertechnologie die een belangrijke rol speelt in het verhaal, en mensen brengen heel wat tijd in SPACE door. Ook Second Life, de virtuele wereld die zo’n vijftien jaar geleden erg populair werd, lijkt een inspiratiebron te zijn geweest. Maar los van deze niet-nieuwigheden heeft Briggs wel degelijk heel wat eigen ideeën toegevoegd en een bijzonder lezenswaard boek geschreven dat zich kan meten met de actiethrillers die Hollywood uitbrengt. Als scriptschrijver weet hij natuurlijk perfect wat hiervoor nodig is. De vergelijking met Hollywood is slechts illustratief echter, want dit keer is het Londen in SPACE (“Nu Londen” geheten) dat vreselijk geteisterd wordt.

Rustpunten in het boek: nul komma nul. In het inleidende hoofdstuk zitten Theo en zijn vrienden meteen middenin een online spel waarin ze vechten voor hun leven. Daarna volgt een periode in de reële wereld die nodig is om wat nieuwe technologie uit te leggen en de basiselementen voor het eigenlijke verhaal voor te bereiden. In het begin overheerst de technologie nog. De auteur heeft wat dingen uit te leggen aan de lezer maar waakt er toch ook wel over om geen technobabbelaar te worden. Het tempo ligt bij aanvang al hoog, maar dat is klein bier met wat volgt. Na minder dan een kwart zit de lezer middenin een daverende ratrace die alleen maar gekker wordt. Soms gaat Briggs heel ver en duizelt het de lezer die af en toe niet meer weet of een personage zich nu binnen of buiten SPACE bevindt. Wie ooit de klassieke Donkey Kong of Mario platformspellen speelde, kan zich een idee vormen van de gekte waarmee de personages te maken krijgen. Die spellen gaan met elk level sneller en worden moeilijker en de meeste gekke dingen gaan je om de oren vliegen. Hier is het net zo. Zelfs AI’s gaan zich er na enige tijd mee bemoeien. Maar het plot is solide en je legt het boek niet zomaar even aan de kant. Het is even verslavend als gamen voor sommigen is.

Briggs slaagt er werkelijk goed in de lezer mee het verhaal in te trekken. Meer nog, zo heel vergezocht zijn zijn ideeën niet. Technologisch zijn we er nog niet klaar voor, maar ooit zal dat wel zo zijn. De auteur heeft een levendige manier van vertellen en de personages reageren precies zoals echte mensen dat ook zouden doen. Ze gebruiken geen woorden die alleen boekpersonages in de mond nemen en zijn in hun doen en laten levensecht. Oké, de meesten van ons zijn vast minder roekeloos en stoer, maar omdat we stiekem toch allemaal zo willen zijn, maakt dat het boek alleen maar beter. Er komt een stevige portie geweld in het boek voor, maar omwille van hoe het gebracht is, is dit boek zeker ook geschikt voor jongere lezers die al een voldoende kennis van het Engels hebben opgebouwd en zich met een groep jongeren van rond de twintig kunnen identificeren. Het boek zou een mens wel eens kunnen aanzetten om dieper te gaan nadenken over de do’s en dont’s van internet. Toch maar niet doen. Eerst genieten van het boek, nadenken kan later nog.

(E-book ter beoordeling verkregen via NetGalley en Orion Publishing Group.)