Een initiatief om te ondersteunen

Ik las eerst de 'beste verhalen 2016'-editie en ben pas daarna dit boek gaan lezen. In de 2016-editie staan 18 verhalen, in de deze 15. Een paar auteurs komen in beide publicaties voor maar de meesten niet. Opvallend ook: in de 2015-editie geen enkele vrouwelijke auteur (tenzij ik me door een pseudoniem heb laten beetnemen natuurlijk).
Zoals ook andere recensenten al lieten opmerken is het woord 'beste' in de titel wat misleidend, want de verhalen moeten aan twee belangrijke voorwaarden voldoen: in de loop van 2015 hebben meegedaan aan een wedstrijd of elders gepubliceerd zijn geworden, en door de auteur ingezonden. Het niveau staat of valt daarom met wat de auteurs inzenden.
Het niveau in deze editie is wisselend, en hoe breder de smaak van de lezer, hoe meer kans op succes. Dat was niet anders bij de 2016-editie die ik eerder besprak. Maar toch vond ik die editie in zijn geheel iets sterker. Dat is op zich een goede zaak want dat wil zeggen dat het gemiddelde niveau stijgt. Meer bekendheid ondertussen allicht, en dus ook meer en betere inzendingen. Dat is hoopgevend.

Van de 15 verhalen in deze editie gaf ik er vijf slechts 1 ster omdat ze me totaal niet konden bekoren. Een voorwaarde die ik aan de verhalen stel is dat ik moet kunnen volgen waar ze over gaan. Sommige van deze slecht beoordeelde verhalen bezitten ongetwijfeld alle samenhang in het hoofd van de schrijver, maar op papier is het er niet uitgekomen. Geen enkele van deze verhalen was overigens slecht geschreven. De redactie van EdgeZero heeft goed werk geleverd wat dat betreft. De verhalen met 1 ster waren gewoon mijn ding niet. Twee verhalen kregen verder ook slechts 2 sterren. Goede verhalen op zich maar naar het einde toe wat snel afgehaspeld bijvoorbeeld. Een kort verhaal steengoed aanvangen, met een middenstuk dat spanning opbouwt, en met dan een einde dat op een enkele bladzijde samengepakt zit, het blijft zonde. Het voelt alsof de schrijver binnen een maximum aantal woorden moest blijven volgens het reglement van de wedstrijd waaraan hij deelnam en dat vooral het einde dat moest bekopen. Als dat zo zou zijn, dan kan de EdgeZero redactie altijd in samenspraak met de schrijver overwegen om zo'n einde iets meer ruimte te geven en af te wijken van het originele verhaal, denk ik. Nog twee andere verhalen vind ik 3 sterren waard. In beide gevallen zat de plot goed in elkaar, was de vertelling meer dan oké en heb ik geboeid gelezen, maar miste ik toch nog iets verrassends om het net die extra ster meer te geven die het onderscheid maakt tussen 'goed' en 'heel goed'. Diabolik was zo'n verhaal, al blijf ik tot op dit ogenblik twijfelen tussen 3 of 4 sterren hiervoor. De top wordt gevormd door de verhalen met 4 en 5 sterren waar ik niet aan twijfel. Twee verhalen gaf ik 4 sterren en vier verhalen 5 sterren. Veel minder verhalen met 4 sterren dan in de 2016-editie, maar wel een pak meer verhalen met 5 sterren. Gemiddeld kom ik daarmee uit op een score die ongeveer gelijk is aan die van de 2016-editie (met alweer een extra ster voor het initiatief dat mij zeer genegen is) maar het is wel zo dat de 2015-editie meer uitschieters heeft in beide richtingen.

Voor de volledigheid nog de lijst van verhalen met 4 en 5 sterren:
- Rik Raven: Hart van steen: *****
- Jorrit de Klerk: Reset: ****
- Ben Adriaanse: De aardappelen van Clingemans en Co: *****
- Jaap Boekestein: De eer van André Fantone: *****
- Frank Norbert Rieter: De nagedachte: ****
- Jeffrey Dionet: En op de achtste dag: *****

Ik wil ook nog even de aandacht vestigen op de 'graphic art' op de website van EdgeZero. Nagenoeg elk verhaal daar is voorzien van een bijbehorende tekening, foto of combinatie daarvan. Ik vond niet meteen terug wie daarvoor instaat maar er zitten heel mooie creaties tussen en het is jammer dat ze niet in het e-boek zijn opgenomen.