Monsterlijk goed

Racen met monsterlijke en dodelijke kehoks, een wedergeboorte die je enigszins kan sturen door hoe je je huidige leven leidt, een kehoktrainster voor wie de volgende race een kwestie van alles of niets is, een rijder zonder ervaring, een kehok die misschien niet te temmen is. Met een beschrijving als deze kan het twee kanten uit: het wordt fantastisch goed, of vreselijk teleurstellend. Het werd vreselijk … goed! Hier heb ik van genoten van de eerste tot de laatste bladzijde.

Sarah Beth Durst heeft een boeiende wereld (Becar) uitgedacht waarin mensen en dieren niet zomaar naast elkaar bestaan, maar voertuigen (vessels) zijn waarin de geest van een overledene wedergeboren wordt. Het leven dat iemand leidt, bepaalt hoe hij herboren zal worden. De kehoks staan onderaan op de ladder. Zij blijven voor altijd kehok. Tenzij ze de jaarlijkse kehokrace winnen. Het racen en de sfeer daarrond neemt in dit boek dan ook een bijzondere plaats in en zorgt voor spannende momenten die liefhebbers van actie erg zullen aanspreken.

Maar met races alleen vul je geen boek, dat zou snel eentonig worden. De schrijfster brengt heel wat afwisseling in het verhaal via meerdere plotlijnen, zoals deze rond kehoktrainer Tamra Verlas en haar dochter, en rond haar onervaren rijder Raia. Daarbovenop volgen we nog de intriges rond de keizerlijke troonsopvolging waarin Tamra en Raia tegen wil en dank betrokken worden en waarin ook hun kehok een niet onbelangrijke rol speelt.

Diepgang zit dan weer in de wijze waarop de hoofdpersonages zijn uitgewerkt. De achtergrond van Tamra en Raia wordt in het eerste deel van het boek langzaam maar zeker uitgespit. In de tweede helft van het boek wordt de toekomstige keizer Dar diegene waarrond Durst een achtergrond spint. Maar hoe dan ook blijft dit voor het grootste deel een actieboek.

Race the sands is prima gedoseerd. De omstandigheden rond de hoofdpersonages worden voldoende gedetailleerd en aan een rustig tempo uitgewerkt, maar toch voorziet de schrijfster al van meet af aan voldoende actiemomenten om de lezer meteen op spanning te brengen en het verhaal in te trekken. Er is aandacht voor de kleine momenten in de levens van de personages, maar ook voor een groter plot waarin ze slechts kleine radertjes zijn. De meeste plotwendingen zijn niet heel verrassend omdat men ze wel ziet aankomen. Toch blijft de vertelling altijd interessant omdat er rond die wendingen heel wat te beleven is. De hoofdpersonages groeien mooi in hun rol, en dat is met name voor Raia heel erg het geval. Er zit een vleugje coming of age aan het boek op die manier. Het boek is geschikt voor een volwassen publiek, maar de zeventienjarige Raia als hoofdpersonage maakt het ook heel aantrekkelijk en herkenbaar voor een YA-publiek. Dit is een boek dat alles in zich heeft, mede ook dankzij de aantrekkelijke cover, om uit te groeien tot een kassucces.