Rauw

Hoofdpersonage Aiden Waits is politie-inspecteur. Hij steelt drugs uit het politiedepot en krijgt de keuze tussen oneervol ontslag of een undercoveroperatie. Deze is zodanig opgezet dat niemand, op zijn baas na, hiervan op de hoogte is. Hij dringt binnen in The Franchise, een drugsbende met aan het hoofd Zain Carver, met de bedoeling deze te ontmaskeren. Dan is er nog minister David Rossiter (en niet James, zoals momenteel in de korte inhoud van het boek vermeld) die aangifte doet van de verdwijning van zijn minderjarige dochter Isabelle. Ze is weggelopen en Rossiter laat uitschijnen dat ze in de klauwen van Carver is terechtgekomen. Waits wordt opgedragen om ook naar haar uit te kijken.

Joseph Knox schildert met deze gegevens een donkere wereld, zich afspelend in het nachtleven, vol drugs, prostitutie en geweld. Hij beschrijft de gebeurtenissen zeer rauw en direct. Moest de term 'feelbad' bestaan voor bepaalde thrillers, dan mag Sirenen daar zeker bijgerekend worden. Vrolijker word je immers niet van wat je te lezen krijgt. Knox verliest weinig tijd in het boek. Hij springt van de ene scene naar de andere en gebruikte vele dialogen met korte zinnen om een sfeer van voortdurende haast en dreigend gevaar te creëren. Knox beheerst de kunst om informatie achter te houden en die te gebruiken wanneer het hem uitkomt. Je loopt geregeld achter de feiten aan en wordt hierdoor meermaals verrast. Het is echter niet zo dat Knox feiten creëert om de dingen te doen kloppen. Alles zit prima in elkaar en klopt als een bus.

Waits is niet geportretteerd als de goede flik die de onderwereld gaat zuiveren. Hij is even onzuiver op de graat als de figuren tussen dewelke hij zich begeeft. Dat lijkt overigens ook zo te zijn voor de andere inspecteurs met wie hij sporadisch in contact komt. Het lijkt wel of er geen goede politiemensen bestaan in dit boek. Daarnaast is ook geen enkele van de onderwereldfiguren echt helemaal slecht. Ze hebben allemaal hun goed of zwak kantje (afhankelijk van door wiens ogen je dat bekijkt) en zodoende vervalt het boek ook nooit in een 'de goeden tegen de slechten'-verhaal. Het is één grote mengelmoes die vrijwel voor niemand goed afloopt maar waar je desondanks toch met plezier doorheen surft.