Een tussendoortje

A.F.Th van der Heyden heeft niet geaarzeld in de roman, die handelt over een gewichtige vrede waarachter een persoonlijk drama is weggemoffeld, om alle rekwisieten en knaleffecten te gebruiken die we de zeventiende eeuw toedichten: er wordt in geklonken met roemers, maar ook gefantaseerd over een menstruatie op de brandstapel. Verder is er een onthoofding, zegellak, een chirurgijn, kandelabers en corsages, pistolen, een blaasbalg, nachtwachten, pruiken en hoeden, en niet te vergeten een helse marteling met dubbele spikkels, te weten van pek én kaarsvet; gloeiende druppels in twee kleuren op een en dezelfde naakte rug.

Het gaat in deze historische roman over de vrede van Nijmegen. Het verhaal krijgt een persoonlijk tintje door de oorlog te koppelen aan de liefdesgeschiedenis van Casper en Sara Sonmans. Van der Heijden beschrijft vooral de manier waarop de vredesonderhandelingen verlopen en hoe het diplomatenspel tussen de Fransen, Engelsen en Nederlanders verloopt. Dat wordt beschreven in het grote derde deel. De karakters van de personages krijgen weinig diepgang.

Voor deze historische roman heeft Van der Heijden zijn taalgebruik aangepast aan de sfeer van de zeventiende eeuw. Dat uit zich o.a. in woordkeus en zinsbouw en soms zelfs enkele letterlijke citaten uit het 17e eeuwse Nederlands.

De vlot vertelde historische roman die Van der Heijden in opdracht van de gemeente Nijmegen schreef, is eigenlijk een tussendoortje . M.i. zal het echter niet al teveel indruk maken in de Nederlandse literatuur. Voor de Nijmegenaars misschien wel een leuk boek, omdat het een historische aangelegenheid van hun stad betreft.