Thomas, de Zwijger

De stof voor zijn boekenweekgeschenk heeft J. Bernlef gevonden in de waar gebeurde geschiedenis van “de pianoman”.
“De pianoman” werd in 2005 de drenkeling genoemd die maar bleef zwijgen in het Engelse Sheerness en van wie men niet wist wie hij was. In dit geschenkje is het Thomas Boender die in Engeland terecht is gekomen en daar net doet alsof hij geen Engels verstaat. Hij kan echter wel heel mooi piano spelen. Daarom werd de vondeling destijds in Engeland ook “De pianoman”genoemd.
Bernlef kiest als personage de jonge Thomas Boender die in een zeer zwijgzame familie opgroeit, waardoor hij pas op zijn vierde gaat spreken en dan alleen nog maar de meest noodzakelijke woordjes.
Het zwijgen in woorden als verzet en bescherming tegen de harde buitenwereld is dus het thema van deze kleine roman.
De Pianoman is een mooi symbolisch boekje van Bernlef over de functie van taal, muziek en zwijgen. Het is behalve een typisch Bernlef-thema ook in een typische Bernlef-stijl geschreven: helder, zakelijk taalgebruik dat zich ook in zijn andere romans laat zien.
Bernlef heeft zich in zijn werk al eerder beziggehouden met het thema van de taal, de herinnering, het geheugen enzovoort. Dat gebeurde o.a. in de romans “Hersenschimmen”(dementie) “Eclips” (geheugenverlies) “De onzichtbare jongen" (zwijgzaamheid)