Wij Leugenaars

Wij leugenaars, E. lockhart

Toen ik deze zomer het boek ‘Wij Leugenaars’ van Emily Lockhart in de BIB zag staan, was ik niet meteen verkocht door de achterflap. Wel door de cover, daarop zie je een foto van een paar jongeren aan een strand bij de oceaan, op een eiland. Het is was geen cliché jeugd roman, – zoals ik had verwacht – maar een onvergetelijk en verhaal.

Het boek gaat over Cadence en haar familie, de Sinclairs. Elke zomer brengen de Sinclairs door op het privé-eiland ‘Beechwood’, voor de kust van Massachusetts. Ze zijn allemaal perfect, ze hebben blond haar, zijn atletisch gebouwd en rijk – voor dat laatste zorgt opa Sinclair wel. Hij heeft drie dochters en zeven kleinkinderen. Er zijn 4 leugenaars: Cadence, Johnny, Mirren en Gat. En hoewel Gat geen familie is, komt hij wel elke zomer met Johnny mee. Ze lijken elkaar allemaal door en door te kennen, maar buiten de zomervakanties zien ze elkaar nooit.

Het boek gaat over de vijftiende zomer waar zich duidelijk iets vreemds heeft afgespeeld. Sindsdien heeft Cadence last van migraineaanvallen en geheugenverlies. Maar ze kan het zich niet meer herinneren en niemand lijkt er met haar over te willen praten. De zestiende is Cadence er niet op Beechwood, maar moet ze met haar vader mee op reis in Europa. En tijdens zomer 17 klaagt ze dan tegen de anderen hoe saai ze het vond.

Cadence vertelt het verhaal in de ik-vorm. Waardoor je even onwetend bent als haar, door het geheugenverlies. Tussen hoofdstuk door zijn er stukjes tekst die lijken op sprookjes die meer over de familie vertellen. Meestal is er een rijke vader die drie dochters heeft die later zijn koninkrijk erven. Die dan moeten bewijzen hoeveel ze van hun vader houden.

Het verhaal lijkt op het begin heel vaag, maar op het einde valt elk stukje samen en geraak je het nooit meer kwijt. Het is zeer ontroerend en aangrijpend.